Wn i ddim a yw hi'n wir neu ai un o chwedlau'r Cynulliad yw hi, Llywydd, ond dywedir wrthyf os ydych chi'n sefyll ar y darn hwnnw o wydr yng nghanol Siambr y Cynulliad, bydd yn torri a byddwch yn disgyn i'r hollt islaw. Wn i ddim a yw hynny'n wir ai peidio, ond mae'r ddadl yma—[Torri ar draws.] Nid wyf yn mynd i roi cynnig arni, peidiwch â phoeni. Gallwch chi geisio, er hynny, Alun. Byddai'n lle da i chi fynd. Ewch, rhowch gynnig arni. [Chwerthin.] Ond mae'r ddadl yma heddiw yn bendant wedi dangos hollt rhwng y pleidiau hynny yma sy'n credu ym mhriodoldeb annileadwy sofraniaeth seneddol y DU, a'r rhai ohonom ni sydd wedi treulio ein bywydau gwleidyddol yn cwestiynu gallu'r cyfansoddiad Prydeinig i ddarparu ar gyfer pobl Cymru. Pan gyflwynodd Ysgrifennydd y Cabinet ei ddatganiad ar y cytundeb hwn am y tro cyntaf, heriais ef ar y pryd a dywedais fy mod yn credu fod ganddo ffydd ddiniwed, fel y dywedais, rwy'n credu, yng nghyfansoddiad y DU. Dros yr ychydig wythnosau diwethaf, rwy'n credu bod y ffydd ddiniwed honno wedi cael ei datgelu, ond rwy'n credu bod yr holl wendidau wedi cael eu datgelu hefyd.