Diolch yn fawr, Llywydd. A gaf i ddiolch i'r holl Aelodau sydd wedi cymryd rhan yn y ddadl, yn enwedig y mwyafrif hynny o'r siaradwyr yr oedd eu dealltwriaeth o'r penderfyniad y gofynnwyd inni ei wneud yn cyfateb yn gryf iawn i'r realiti sydd yn y fantol?

A gaf i ddechrau drwy ymateb i Simon Thomas yn y ffordd ddifrifol a wnaeth ei bwyntiau? Roedd yn dda clywed cyfraniad difrifol gan Blaid Cymru y prynhawn yma. Ac fe wnaf i ateb tri neu bedwar o'r pwyntiau a wnaeth, a byddaf yn egluro pam fy mod i'n arddel safbwynt gwahanol iddo. Mae gennyf farn wahanol iddo o ran yr elfen o ffydd ddiniwed. Nid yw'r cytundeb hwn yn seiliedig ar ymddiriedaeth, mae'n seiliedig ar y canlyniad y daethpwyd iddo o wythnosau a misoedd o Weinidogion yr Alban a Gweinidogion Cymru, fesul llinell, fesul paragraff, yn dod i gytundeb gyda Llywodraeth y DU y mae modd i bawb ei weld. Nawr, mae'n dweud ei fod yn gytundeb rhynglywodraethol, fel petai yr ysgrifennwyd ef ar gefn amlen. Mae ganddo yn union yr un statws â'r fframwaith cyllidol—ac mae hynny yn gytundeb rhynglywodraethol. A meddyliwch chi pa mor ofalus—[Torri ar draws.]. Do, ac fe wnaeth eich plaid chi ei gefnogi. Fe wnaethoch chi. Nid wyf yn cofio ichi ddweud bryd hynny, 'Nid yw'n werth y papur yr ysgrifennwyd ef arno; nid yw'n ddim byd ond cytundeb rhynglywodraethol.' Ac mae cytundebau rhynglywodraethol yn bethau difrifol a phan mae Llywodraethau yn rhoi eu henw wrthynt, nid rhoi eich ffydd yn y Llywodraeth yr ydych chi, rydych chi'n rhoi ffydd yn y ffyrdd sefydliadol y mae'n rhaid i lywodraethau difrifol ymateb a thrafod gyda'i gilydd.

Soniodd yr Aelod am yr egwyddor o amser—y dylem ni fod wedi aros yn hwy. Wel, mae Llywodraeth yr Alban wedi aros yn hwy. Ble mae'r cytundeb gwell a gawson nhw o ganlyniad i hynny? A chraidd yr anhawster yn nadl Simon yw hyn: mae eisiau awgrymu i chi bod y dewis rhwng yr hyn sydd gennym ni a rhyw wynfyd chwedlonol a fyddai hyd yn oed yn well. Ond dydy'r gwynfyd hwnnw ddim yn bodoli. Roedd y dewis gwirioneddol rhwng yr hyn yr ydym ni wedi ei negodi neu ddychwelyd i'r gwelliant llawer llai boddhaol y cyflwynodd Llywodraeth y DU yn gyntaf. Wrth gwrs y dylem ni fod yn uchelgeisiol o ran ennill hyd yn oed mwy o dir, ac rydym ni hefyd. A dywedais yn fy sylwadau agoriadol: mae mwy yr ydym ni eisiau ei gyflawni. Mae gennym ni uchelgeisiau y tu hwnt i'r cytundeb. Ond mae'r cytundeb yn gam difrifol i'r cyfeiriad yr ydym ni eisiau mynd iddo.

Llywydd, nid oes ond tri safbwynt, mewn gwirionedd, o ran y ddadl y prynhawn yma. Y cyntaf: dechreuodd Llywodraeth y DU â chyfres o gynigon canoledig iawn, oedd mewn modd 'di-ofal' yn hollol ddiystyriol o ddatganoli—. Yr ail safbwynt, mae rhai—ac rydym ni wedi eu clywed heddiw—y mae eu bryd gwleidyddol ar ymadael â'r Deyrnas Unedig. Mae'n uchelgais gwleidyddol gwbl barchus—rwy'n methu â deall pam nad yw'r rhai sy'n arddel y farn yn barod i glochdar yn ei gylch ychydig yn fwy uniongyrchol. Ond mae'r ffaith eu bod yn dymuno gadael y Deyrnas Unedig yn golygu nad oes ganddyn nhw unrhyw ddiddordeb hirdymor mewn creu dyfodol llwyddiannus iddi. Ac yna dyna'r trydydd safbwynt, sef, rwy'n credu, yr hyn a ffefrir gan y mwyafrif yn y Siambr hon ac, yn sicr ddigon, y boblogaeth ehangach yng Nghymru, sef bod datganoli a'r DU yn bwysig. A dyna beth mae'r cytundeb hwn a'r gwelliant i'r Bil yn ei gyflawni. Eglurais yn gynharach y prynhawn yma sut mae'r Bil diwygiedig yn torri tir newydd yn atgyfnerthu'r amddiffynfeydd y mae datganoli'n eu cynnig. Ac eglurais sut mae'n diwygio'r—[Torri ar draws.]