Rwy'n credu mai lle'r ydym yw ein bod wedi cael dogfen ymgynghori, rydym wedi cael argymhellion ac rydym wedi cael deisebau, gyda phobl yn amlwg yn mynegi pryderon am y argymhellion hynny. Rwy'n byw yn Hwlffordd. Gwn yn iawn lle mae ysbyty Llwynhelyg, a gwn hefyd am y cryfder teimlad a'r ofn sy'n bodoli mewn pobl a allai fod angen gwasanaeth damweiniau ac achosion brys yn gyflym. Wrth symud ymlaen, fel y dywedwyd yn yr araith hir dros chwe munud o hyd gan Helen Mary, rwy'n credu ein bod cydnabod yr angen i newid ffurf gyfredol y ddarpariaeth iechyd i ateb y galw a wynebwn yn y dyfodol i gyflawni hynny. Ac mae llawer iawn o newidiadau y bydd yn rhaid eu gwneud, gydag ymagwedd systematig, i ateb yr heriau hynny.

A'r her fwyaf oll—. Wel, mae yna ddwy her, ond os ydym yn canolbwyntio ar y bobl rydym yn ceisio eu gwasanaethu, mae gennym boblogaeth sy'n heneiddio—mae llawer o bobl wedi dweud hynny—pan fyddant yn mynd i'r ysbyty, mae ganddynt anghenion lluosog, ond nid yw bob amser yn golygu nad oes cyfleoedd ar hyd y ffordd i'r anghenion hynny gael sylw cyn inni gyrraedd yr ysbyty ac iddynt gael sylw wedi i bobl adael yr ysbyty. Ac mae'n ymddangos i mi, ble bynnag y bûm yn siarad â phobl, fod yr un ofn gwirioneddol sydd ganddynt yn ymwneud â'r ddarpariaeth o welyau cymunedol, neu welyau yn y gymuned, fel y gallant ymweld â chleifion oedrannus a'u cadw yn nes at adref hefyd, oherwydd bydd y cleifion hynny'n gwneud yn llawer iawn gwell os ydynt mewn lleoliad lle y gall eraill ddod i'w cefnogi.

Yr her fawr sy'n ein hwynebu mewn lleoliad meddygol sy'n esblygu yw'r staff i gyflawni hynny. Yr hyn sydd gennym ar hyn o bryd, yn amlwg, yw prinder mawr o staff meddygol ar bob lefel. Nid yw hynny'n unigryw i Gymru, i Sir Benfro, i Ddyfed nac i unman arall. Mae'n wir ar draws y wlad. Ni allwn esgus nad yw Brexit yn digwydd, ac nid oes neb wedi crybwyll hynny heddiw mewn gwirionedd, a'r pwysau y gallai hynny ei greu ymhellach inni o ran—