Mae'n bendant fod angen inni ochel rhag hynny. Rydym wedi cyflwyno ein safbwyntiau'n glir iawn i Lywodraeth y DU, nid yn unig o ran yr angen i'n staff gofal presennol aros a chael croeso yma yng Nghymru doed a ddelo, ond hefyd er mwyn osgoi tynhau ar reolau mewn perthynas ag unigolion sy'n gweithio yn y rheng flaen neu eu teuluoedd hefyd, oherwydd rhaid inni ymdrin â'r ddau beth. Ac un o'r rhwystredigaethau sydd gennym ar hyn o bryd, Ysgrifennydd y Cabinet a minnau, yw nad yw Llywodraeth y DU yn derbyn ein sylwadau, a gyflwynwyd gennym yn ysgrifenedig, sy'n dweud, 'Nid yw'n ddigon da dweud o fewn y maes iechyd y byddwn yn treialu meysydd lle y gallwn gael rhyw fath o hawl preswylio ar gyfer unigolion sy'n gweithio gydag iechyd.' Mae angen ei gymhwyso i ofal cymdeithasol, ond mae angen ei gymhwyso mewn ffordd gydymdeimladol i'w teuluoedd hefyd, oherwydd pam y byddech yn aros yma, pam y byddech yn dod i weithio yma oni bai eich bod yn gwybod hefyd fod eich teulu yn cael gofal? Felly, rydym—.

Mae'r ansicrwydd a grybwyllwyd gennych, fodd bynnag, yn ffaith bendant yn sgil yr anhrefn ynghylch negodiadau Brexit—y ffaith ein bod ar y pwynt hwn dros ddwy flynedd ar ôl y refferendwm lle rydym yn dal heb gael eglurder manwl ynglŷn â'r hyn y mae angen inni gynllunio ar ei gyfer. Ond rydym yn cynllunio yn awr, ac rydym wedi bod yn gwneud hynny ers peth amser, gyda'n rhanddeiliaid, gan gynnwys yr arolygiaeth gofal, y fforwm gofal, gyda darparwyr yn uniongyrchol, i ddweud, 'Beth yw'r effeithiau a hyd yn oed gyda sector cymhleth, a allwn gael y data mwyaf cywir ar yr hyn y gallai'r effaith fod, yn enwedig effaith 'dim bargen'?'