Mae'n anodd iawn gwybod beth yn union i'w wneud pan fyddwch yn gweld rhywun sy'n ddigartref ac ar y stryd, ac rwy'n deall awydd pobl i wneud rhywbeth ar unwaith dros rywun sydd yn yr amgylchiadau hynny. Y broblem yw ein bod yn gwybod, pan fydd pobl wedi cael pabell o'r fath, mewn gwirionedd, maent yn llai llwyddiannus o ran cael mynediad at wasanaethau cymorth eraill, ac mewn ffordd ryfedd, rydych yn eu hatal rhag cael mynediad at wasanaethau eraill y maent eu hangen i'w cynorthwyo i gael cartref parhaus. Felly, nid wyf am feirniadu unrhyw un sy'n awyddus i helpu rhywun sy'n ddigartref ar y stryd, gan fod eich calon yn gwaedu drostynt wrth ichi gerdded heibio.

Ond byddai'n well ymgysylltu â phrosiect StreetLife a rhoi gwybod i'r awdurdod lleol amdanynt. Yng Nghaerdydd a mannau eraill, rydym yn ariannu amrywiaeth o brosiectau a fydd yn galluogi pobl i gael llety diogel, gan gynnwys rhai o'r mentrau tai yn gyntaf sy'n caniatáu i bobl na fyddent yn gallu ymdopi, er enghraifft, â hostel mawr i allu dod oddi ar y stryd ac i mewn i gartrefi parhaol. Felly, nid wyf am feirniadu rhywun sydd am wneud hynny, ond mae ffyrdd gwell o helpu pobl sy'n ddigartref ac ar y stryd.