Ond y Senedd yw fforwm cenedlaethol y wladwriaeth Brydeinig. Nawr, rwy'n gwybod nad yw rhai ohonoch yn cytuno'n llwyr â hynny, ond yn yr un modd â'n bod yn fforwm cenedlaethol Cymru, y Senedd yw fforwm cenedlaethol y wladwriaeth Brydeinig, ac ar yr adeg hon o argyfwng domestig mawr, mae hyd yn oed goddef i eraill gynnig gohirio’r Senedd fel opsiwn i fynd â chi dros linell Brexit heb gytundeb yn gwbl hurt a dylai pob gwleidydd cyfrifol ddiystyru hynny.

Peth arall y dylid ei ddiystyru yw unrhyw sefyllfa, unrhyw ymagwedd, sy'n arwain at gysylltiadau chwerw ar unwaith â'r UE. Rydym yn gadael. Mater i ni yw eu hargyhoeddi hwy ein bod yn ei wneud mewn perthynas â’r holl ystyriaethau a buddiannau allweddol sydd ar gael gyda'n partneriaid a gyda ni. Ac rwy'n ofni ffurf hyll iawn ar genedlaetholdeb sy’n datblygu, mewn rhai mannau beth bynnag, sy'n sydyn yn troi unrhyw fethiant ar ran Llywodraeth y DU yn fai ar yr Ewropead estron rywsut, ac mae angen ymdrin â hyn. Mae arnom angen cysylltiadau cadarnhaol gyda'r UE o'r diwrnod cyntaf. Sut y cawn ni byth y math o berthynas fasnachu sydd ei hangen arnom?

Os caf ddod i ben, y canlyniad gorau o’r cychwyn yw cytundeb. Anogaf bawb i fod mor hael â phosibl wrth geisio sicrhau cytundeb. Rhaid iddo fod yr hyn sydd yno, yn y bôn. Nid cytundeb Mrs May yw’r hyn sydd yno; cytundeb yr UE a argymhellwyd gyda'r wladwriaeth Brydeinig ydyw. Mae'n fwy nag unrhyw wleidydd penodol. Rwy'n gwybod bod gan Lywodraeth Cymru rai amheuon, ond rydym yn wynebu'r posibilrwydd o 'ddim bargen', neu’r cytundeb presennol efallai wedi'i addasu ychydig drwy ddatganiad gwleidyddol. Dyna lle rydym ni. A byddai'r cytundeb presennol hwnnw’n parchu refferendwm Brexit a byddai hefyd yn parchu'r realiti economaidd a masnachol sy'n bodoli ar hyn o bryd, ac sy'n debygol o fodoli am lawer o flynyddoedd i ddod. Ac mae mynd yn groes i hwnnw ac esgus ein bod yn byw yn yr ail ganrif ar bymtheg, lle mae goruchafiaeth Prydain dros fasnach y byd yn datblygu, yn hurt ac mae angen rhoi diwedd ar hynny yn awr.