Mae rheoliadau yn Llundain ers y 1970au wedi bod yn wahanol i weddill Lloegr o ran rheoli'r defnydd o dai marchnad agored fel ail gartrefi. Arferai'r rheoliadau yn Llundain atal defnydd o eiddo preswyl yn 32 bwrdeistref Llundain fel eiddo gwyliau i'w osod dros dro, a gwnaed hyn drwy reoliadau a oedd yn galw am ganiatâd cynllunio i newid y defnydd. Prif bwrpas hyn, wrth gwrs, oedd gwarchod y stoc dai yn Llundain.

Yn 2005, daeth deddfwriaeth i rym i lacio'r rheolau hynny, a thros gyfnod byr o amser, bu cynnydd enfawr yn nifer yr eiddo a gaiff eu gosod fel eiddo gwyliau i'w osod yn y tymor byr, fel y gallwch ddychmygu, gyda thros 70,000 eiddo wedi'u rhestru fel eiddo gwyliau i'w osod yn y tymor byr. Mae hynny wedi bod yn destun trafodaeth yn Nhŷ'r Cyffredin yn ddiweddar, gyda phryderon ynglŷn â'r effaith a gaiff hynny ar y stoc dai ac ar gymunedau lleol, ac ati. Un o'r problemau yw'r anhawster i orfodi'r terfyn o 90 noson mewn blwyddyn galendr, sy'n rhywbeth y gallwn uniaethu ag ef yn y cyd-destun Cymreig hefyd rwy'n siŵr.

Nawr, ar hyn o bryd, mae'r Bil cynllunio yn yr Alban yn mynd drwy'r Senedd yn y fan honno, ac mae'n cynnwys cynnig i ddiwygio'r ddeddfwriaeth fel bod rhaid cael caniatâd cynllunio i ddefnyddio tŷ fel eiddo gwyliau i'w osod yn y tymor byr, lle mae'r awdurdod cynllunio yn dynodi ardal fel man rheoli eiddo gwyliau i'w osod yn y tymor byr.

Felly, fel y nodaf, ceir digon o ffyrdd creadigol, rhai mwy eithafol nag eraill, y gallem edrych ar hyn. Nawr, mae Siân Gwenllian wedi amlinellu ateb eithaf syml i broblem benodol iawn, ond fel y dywedais, mae angen inni edrych ar lu o ddulliau o ymdrin â'r materion ehangach sy'n ymwneud ag ail gartrefi a'r effaith a gânt ar gymunedau, ar farchnadoedd tai ac ar argaeledd tai. Rwy'n credu bod angen i Lywodraeth Cymru ddangos yr un creadigrwydd wrth fynd i'r afael â rhai o'r materion a amlygwyd yn y ddadl hon.