Wel, yn gyntaf oll, a gaf fi achub ar y cyfle hwn i longyfarch Bangor ar y gwaith a wnânt i ehangu mynediad a chyfranogiad ar gyfer y grŵp penodol hwn o fyfyrwyr? Roedd y bwrsari £1,000 yn ymyrraeth arloesol iawn ac yn ffordd wych o dynnu sylw at Ddiwrnod Hawliau Gofalwyr, sef y diwrnod y gwnaethant lansio hynny a'r rhaglenni eraill sydd ganddynt yn swyddogol.

A gaf fi ddweud nad yw Bangor ar eu pen eu hunain yn hyn o beth, o ran cydnabod yr anghenion ychwanegol sydd gan ofalwyr? Mae Prifysgol De Cymru yn cynnig bwrsarïau gofalwyr gwerth £1,000 i fyfyrwyr amser llawn a £500 i fyfyrwyr rhan-amser; mae Prifysgol Caerdydd yn darparu bwrsari o £3,000 i ofalwyr dros gyfnod eu cwrs; ac mae Prifysgol Abertawe yn cynnig bwrsari gofalwyr o hyd at £500.

Felly, mae prifysgolion yn ymwybodol o'r heriau y mae'r grŵp penodol hwn o fyfyrwyr yn eu hwynebu. Ond credaf y gallwn wneud mwy, ac y dylem wneud mwy, i chwalu'r rhwystrau rhag dilyn addysg bellach neu uwch i'r rheini sydd â chyfrifoldebau gofalu, a dyna pam y comisiynwyd y gwaith hwn fel y gall wneud mwy i'n llywio ni a'r sgyrsiau a gaf gyda'r cyngor cyllido a'n prifysgolion ynghylch beth arall y gallant ei wneud.

A gaf fi ddweud—? Amser cinio—nid wyf yn siŵr a fu modd i'r Aelod fynychu—o dan ofal Hefin David, bu Prifysgol Caerdydd yma yn tynnu sylw ac yn arddangos peth o'u gwaith ehangu mynediad a chyfranogiad, i geisio cefnogi ceiswyr lloches, plant â phrofiad o ofal ac unigolion â niwroamrywiaeth, sydd efallai wedi teimlo yn y gorffennol nad oedd y brifysgol ar eu cyfer hwy.

Mae llawer o arferion da ar waith, ond bydd yr adroddiad yn rhoi gwybodaeth ac awgrymiadau inni ynglŷn â beth arall y gallwn ei wneud. Ond hoffwn longyfarch Bangor ar eu gwaith caled yn y maes hwn.