Weinidog, rwyf wedi cael e-bost gofidus iawn gan etholwr yn dweud bod ei fam 90 oed wedi cael ei derbyn i'r ysbyty am y tro cyntaf ar 8 Awst. Cafodd y sefyllfa ei sefydlogi, ac roedd yn ddigon iach yn gorfforol i fynd adref ychydig wythnosau'n ddiweddarach. Mae'n dal i fod yn yr ysbyty. Maent yn dal i aros am becyn gofal i'w chadw gartref, ac fel y dywed fy etholwr, 'Cyn iddi fynd i'r ysbyty, roedd mam yn mynd allan bob dydd i glybiau cinio a grwpiau'r henoed, sydd wedi bod yn hollbwysig i'w hiechyd meddwl ac sydd wedi bod yn ffactor pwysig i'w hatal rhag dirywio'n feddyliol'. Maent yn bryderus yn awr, hyd yn oed os yw'n mynd adref, na fydd ganddi'r sgiliau, hyd yn oed gyda chymorth, i barhau â'r hyn sydd ar ôl o'i bywyd—mae'n 90 oed—ac nid yw'r sefydliadu sy'n digwydd bob dydd, er gwaethaf y gofal a gaiff yn yr ysbyty, ond yn enghraifft o'r ffordd nad ydym yn cyfuno'r dull hwn o ofal cymdeithasol a gwasanaethau ysbyty i weithio'n effeithiol, hyd yn oed i'r pwynt, weithiau, lle nad yw'r asesiadau'n cael eu gwneud gan y tîm cywir oherwydd bod dadleuon ynglŷn â chyfrifoldeb pwy—tîm yr ysbyty neu'r tîm cymunedol—yw cynnal yr asesiad cyntaf. Mae'n llanastr go iawn ac mae'n rhaid inni ei ddatrys os ydym am wneud y gorau dros ein hetholwyr.