Diolchaf i'r Aelod am hynna. Rwyf i wedi cael cyfle yn barod i ddarllen yr adolygiad, i ddarllen ei rhagair ei hun iddo, a'r rhagair gan Gomisiynydd Plant Cymru, ac i edrych ar ei argymhellion. Ac wrth gwrs mae Lynne Neagle yn iawn, Llywydd, fod marwolaeth drwy hunanladdiad yn gadael tonnau o effeithiau sydd yn ymestyn allan i fywydau'r bobl sydd ar ôl, nid yn unig yn y teulu agos, ond ymhlith ffrindiau a sefydliadau eraill a fyddai wedi adnabod y plentyn hwnnw neu'r person ifanc hwnnw.

Ymhlith argymhellion yr adroddiad, rwy'n credu mai un pwysig iawn yw o'r 33 o bobl ifanc y mae eu hachosion yn cael eu hadolygu yn yr adroddiad, bod un o bob tri ohonyn nhw yn hysbys i'r gwasanaethau iechyd meddwl. Ac eto, roedd llawer mwy ohonyn nhw yn hysbys i wasanaethau cyhoeddus eraill, efallai nad oedd hunanladdiad neu atal hunanladdiad yn flaenllaw yn eu meddyliau pan oedden nhw'n gweithio gyda'r person ifanc hwnnw—boed hynny yn nalfa'r ifainc, lle'r ydym ni'n gwybod y bu cynnydd dychrynllyd i achosion o hunanladdiad mewn lleoliadau gwarchodol; boed hynny'n gysylltiad â'r heddlu; boed yn bobl ifanc sy'n hysbys i'r gwasanaethau cymdeithasol mewn gwahanol ffyrdd. Felly, wrth gwrs y bydd y Llywodraeth yn ymrwymo i ymgorffori argymhellion yr adroddiad, ar draws y Llywodraeth gyfan. Oherwydd nid mater i'r Gweinidog iechyd yw hwn, er bod Iechyd Cyhoeddus Cymru yn rhan o'r broses o lunio'r adroddiad; mae'n adroddiad ar gyfer y Llywodraeth gyfan, gan edrych i weld, pryd bynnag y bydd pobl ifanc agored i niwed mewn cysylltiad â gwasanaethau cyhoeddus—datganoledig ac annatganoledig—bod yr arwyddion a allai fod yno, yr achosion y gellir eu hadnabod, yn cael eu cydnabod ac y cymerir camau ar eu sail, yn unol ag argymhellion yr adroddiad.