Mae'r claf, fel yr wyf i'n ei deall hi, ac rwy'n dibynnu ar y wybodaeth ddiweddaraf sydd gen i, mae'r claf ei hun yn dal i dderbyn gofal yng Nghymru, ac roedd y rheswm yr ystyriwyd y gallai fod angen gofal arno y tu allan i Gymru am resymau clinigol a diogelwch. Ond mae cyflwr yr unigolyn wedi gwella i'r pwynt lle mae'n dal yn bosibl, fel sy'n ddymunol wrth gwrs, y dylai barhau i dderbyn gofal yma yng Nghymru. Nid yw'r achos unigol hwnnw yn arwain at y casgliadau cyffredinol y ceisiodd yr Aelod eu tynnu ohono.

Mae'r ddadl gyffredinol y mae'n ei gwneud yn wahanol ac mae dadl briodol i'w chael yn hynny o beth ynghylch pa un a yw sefyllfa bresennol y rheoliadau sydd gennym ni yn ddigonol i sicrhau—. A gadewch i mi ddweud fy mod i'n cytuno'n llwyr â'r pethau olaf a ddywedodd Siân Gwenllian: nad dewis atodol yng Nghymru yw cael gwasanaeth drwy eich iaith o ddewis. Mae'n rhan sylfaenol ohonoch chi'n cael y gofal sydd ei angen arnoch. Weithiau, bydd rhesymau clinigol pam mae angen gofal y tu allan i Gymru ar gyfer rhywun ac yna mae'n rhaid gwneud penderfyniad unigol. Ond mae'r pwynt cyffredinol a wnaeth Siân Gwenllian yn un yr wyf i'n credu ynddo ac y mae'r Llywodraeth yn credu ynddo: bod y gallu i gael gwasanaeth trwy gyfrwng y Gymraeg neu'r Saesneg, o'ch dewis chi, yn ddewis i'r claf ei wneud a dylid ei anrhydeddu.