Ac mae 562,000 o bobl yn gallu siarad Cymraeg yn y cyfrifiad diwethaf, 19 y cant o'r boblogaeth. Mae hynny'n achos dathlu'n bendant ac yn destun rhyfeddod fod y Gymraeg wedi goresgyn pob ymgais i gael ei dileu dros y canrifoedd.

Nawr, nid yw hanesion gwaedlyd yn unigryw. Mae ein hanes gwaedlyd ni yma yng Nghymru, serch hynny, wedi porthi ein dyhead pendant i weld ein hiaith yn goroesi, y bydd Cymru'n goroesi yn groes i bob dim. Yma o hyd, yn wir. Ni ddylid bod yn ysgafn yn ei gylch o gwbl; fel arall, rydym yn bradychu dioddefaint ac ymrwymiad cenedlaethau blaenorol a fynnai fod yn Gymry a siarad Cymraeg er gwaethaf cosb. Ond fel y dywedais, dim ond un agwedd ar hanes Cymru yw honno.

Nid oes gennyf amser, a dweud y gwir, i oedi ar Dryweryn—dyna pam rwy'n edrych ar wersi hanes yn yr ysgolion—i oedi ar Dryweryn neu'r ecsbloetio a ddigwyddodd yn y diwydiant glo—crybwyllodd Mick hynny—neu Aberfan, hynny i gyd. Cymaint o anghyfiawnderau, cyn lleied o amser. A cheir llwyth o bobl ysbrydoledig. Rydym wedi clywed amdanynt. A gaf fi ychwanegu ychydig mwy? Robert Recorde a ddyfeisiodd yr arwydd hafal. Roedd yn hanu o Ddinbych-y-pysgod. Dyfeisiodd William Grove o Abertawe y gell ffotofoltäig, a ragflaenodd y batri, yn 1843. Mae hynny i'w weld yn llongau gofod NASA heddiw. Yr holl arlywyddion Americanaidd â gwreiddiau Cymreig. David Lloyd George, ie; Aneurin Bevan; Frank Lloyd Wright, pensaer o fri rhyngwladol, a fagwyd mewn teulu Cymraeg ei iaith gyda chymdogion Cymraeg eu hiaith, nid yng nghefn gwlad Ceredigion ond yng nghefn gwlad Wisconsin yn yr Unol Daleithiau yn y 1860au.

Felly, mae ein hanes yn ein hatgoffa bod Cymru a'i phobl wedi cyflawni pethau gwych mewn sawl maes. Mae Cymru wedi bod yn annibynnol yn y gorffennol. Roedd ganddi dros 1 filiwn o siaradwyr Cymraeg yn y gorffennol, felly gadewch i'n hanes ysbrydoli ein dyfodol. Diolch yn fawr.