Mae'n bleser dilyn Dai Lloyd, ac rwy'n diolch iddo am ei sylwadau yno. Rwy'n gyfarwydd iawn â stori John Snow gan fy mod, 25 mlynedd yn ôl, yn arfer byw mewn fflat uwchben tafarn John Snow, yn edrych allan ar y pwmp hwnnw sydd wedi'i gadw yn yr hyn a elwir bellach yn Broadwick Street.

Rydym i gyd yn pwysleisio'r materion iechyd y cyhoedd, mae pob un ohonom yn pryderu am y materion iechyd eraill, a siaradodd fy nghyd-Aelod, Mandy Jones, yn fedrus iawn am y rheini yn y ddadl yn gynharach. Rwy'n credu bod angen inni roi rhywfaint o ystyriaeth i'r economi hefyd, yn anad dim am na fyddwn yn gallu cyllido iechyd os na fydd gennym adnoddau i wneud hynny.

Rydym yn pleidleisio yn erbyn y ddwy set o reoliadau heddiw. Rheoliadau gwelliant 2—gwelliannau eithaf bach ynddynt; testun rhyfeddod i mi yw y gall y Gweinidog eu cymeradwyo fel rhai brys, mewn rhai achosion fan lleiaf. Mae gennym newidiadau dadleuol i'r gofyniad unwaith y dydd i ganiatáu i rai grwpiau gael eu heithrio o hynny, ond mae'r gofyniad unwaith y dydd na ddylai fod wedi bod yno yn y lle cyntaf wedi cael ei ddileu eisoes gan y rheoliadau Rhif 3 a ddaeth i rym cyn inni gael cyfle i'w hystyried. Y rheoliadau Rhif 2, mae'n bwynt hynod o fach: gofyniad, mae'n ymddangos, 

'er mwyn dileu tawtoleg cael “angen i gael angenrheidiau sylfaenol”'.

Hynny yw, onid oes gan Lywodraeth Cymru ddim byd gwell i'w wneud? Sut ar y ddaear y gall hynny fod yn fater brys, Weinidog? Ac nid yn unig ei fod yn bedantig, ond mae'n anghywir. Bydd p'un a oes arnoch angen angenrheidiau sylfaenol ai peidio yn dibynnu'n rhannol ar p'un a ydynt gennych chi eisoes ai peidio.