Llywydd, rwyf i'n gwrthod yn llwyr y geiriau ymfflamychol bwriadol y mae'r Aelod yn eu defnyddio. Nid mewnfudwyr anghyfreithlon sydd wedi eu gadael yw'r rhain; maen nhw'n fodau dynol sydd â hawl i fywyd llawn gymaint ag sydd ganddo fe, neu sydd gan unrhyw un ohonom ni yn y Senedd hon hefyd. Mae'n gwbl annerbyniol i mi ei fod yn ceisio pardduo pobl sydd, heb fod o'u dewis eu hunain, yn cael eu symud i lety hynod anaddas. Trwy'r cyfan, mae Llywodraeth Cymru wedi ceisio dylanwadu ar benderfyniad sydd yn nwylo Llywodraeth y DU yn gyfan gwbl—i ddylanwadu arni i beidio â defnyddio'r lleoliad hwnnw, ac os ydyw am gael ei ddefnyddio, bod y gwasanaethau ar gael i sicrhau y gellir gofalu'n briodol am yr unigolion sy'n cael eu cartrefu yno, a bod pryderon dilys y gymuned leol yn cael sylw priodol. Ffordd gwbl ansensitif y Swyddfa Gartref o ymdrin â'r sefyllfa sydd wrth wraidd yr anawsterau sy'n cael eu hamlygu, a dyna ble mae'r cyfrifoldeb yn dechrau ac yn gorffen. Bydd y Llywodraeth hon yn siarad dros bobl sy'n canfod eu hunain yn y sefyllfa honno, oherwydd ein bod ni yn genedl noddfa. Byddwn yn parhau i fod yn genedl noddfa, ac mae hynny'n ymestyn nid yn unig i bobl yr ydym yn digwydd eu hoffi, ond i bobl pwy bynnag yr ydyn nhw ac o ble bynnag y maen nhw'n dod, a dyna'r gwahaniaeth rhwng athroniaeth fy mhlaid i a'r ffordd galon-galed honno o weld y byd y mae'r Aelod yn ei fynegi yn barhaus ger ein bron pa bryd bynnag y caiff y cyfle.