Prif Weinidog, rwy'n credu, mewn gwirionedd, na fyddaf yn gofyn y cwestiwn yr oeddwn i'n mynd i'w ofyn, ond rwyf i'n credu bod angen i mi fynd ar drywydd y sylwadau a wnaed gan yr Aelod blaenorol. Rydym ni i gyd yn cydnabod ein bod ni mewn byd anodd iawn. Rydym ni i gyd yn deall bod llawer o bobl yn dianc i'n glannau am bob math o resymau, boed hynny oherwydd eu bod yn eithriadol o dlawd, neu fod eu bywydau mewn perygl. Rwyf i'n teimlo cydymdeimlad mawr â Llywodraeth y DU gan fod yn rhaid iddi ddod o hyd i gartrefi i'r bobl hyn, lleoedd iddyn nhw aros. Maen nhw'n brin ac mae'n rhaid i ni gamu i'r adwy. Hoffwn i fanteisio ar y cyfle hwn, Prif Weinidog, i ddiolch i bobl sir Benfro sydd wedi bod mor garedig ac mor groesawgar i'r ceiswyr lloches sydd wedi eu rhoi yng ngwersyll Mhenalun. Hoffwn ddiolch i'r sefydliadau lleol sydd wedi camu ymlaen i geisio helpu lle bynnag y gallan nhw wneud hynny. Byddwn i'n annog Llywodraeth y DU i geisio dod o hyd i lety gwell cyn gynted â phosibl, gan gydnabod bod gennym ni nifer digynsail o geiswyr lloches yn chwilio am noddfa yn y DU. A hoffwn i wrthod yn llwyr bob awgrym ac unrhyw awgrym bod y rhain yn bobl y dylid eu gadael, y dylid eu gwthio i'r cyrion ac y dylid eu trin yn wael. Nid eu bai nhw yw eu bod yn y sefyllfa y maen nhw ynddi, ac rwy'n credu bod pobl sir Benfro wedi profi eu bod yn eithriadol o groesawgar. Hoffwn i ofyn yn olaf i bobl nad ydyn nhw'n byw yn sir Benfro sy'n mynnu gorymdeithio a phrotestio y tu allan i wersyll Penalun ymatal rhag gwneud hynny.