Gweinidog, diolch am y datganiad hwn a'r eglurhad heddiw. Rwy'n credu y bydd yna rai yn eich barnu chi am beidio â phwyllo digon, ac fe fydd yna eraill yn dweud eich bod wedi cymryd gormod o bwyll. Rwyf i o'r farn eich bod wedi gorfod gwneud penderfyniad, rydych wedi edrych ar y dystiolaeth ac wedi penderfynu ar y ffordd orau ymlaen, ac roedd yn rhaid dod i farn ynglŷn â hynny. Bellach o leiaf mae gennym sicrwydd ac eglurder i fyfyrwyr ac athrawon a phenaethiaid ac uwch staff. Felly, diolch i chi am yr hyn a gawsom heddiw.

A gaf i ofyn ichi, beth fydd y cynigion hyn yn ei olygu, wrth iddyn nhw gael eu cyflwyno, i'r disgyblion a'r myfyrwyr hynny sydd eisoes dan anfantais addysgol, naill ai oherwydd eu profiad blaenorol nhw o addysg, neu'r amgylchiadau ar yr aelwyd, ac yn y blaen? A fydd y cynigion hyn, wrth iddyn nhw gael eu datblygu gan y grŵp a sefydlwyd gennych chi, yn eu galluogi nhw nid yn unig i weithio'r un mor gyflym ond i ddal i fyny os ydyn nhw wedi colli tir? A gaf i ofyn hefyd a fydd yna hyblygrwydd i unrhyw garfannau neu unrhyw unigolion sydd wedi eu heffeithio, naill ai nawr neu dros y misoedd nesaf, gan COVID, sy'n parhau i fod gyda ni? A fydd rhywfaint o hyblygrwydd o ran dyddiadau ac amseroedd addysgu ac asesu—cyfyngedig fel y mae'n rhaid i hynny fod—er mwyn iddyn nhw allu cwblhau eu cwrs a chael canlyniadau da ar y diwedd?

Ac yn olaf, wrth gwrs, nid ydym ar ein pennau ein hunain yn hyn o beth, Gweinidog. Tybed pa drafodaethau sy'n digwydd gyda chymheiriaid yn Lloegr, yn yr Alban, yng Ngogledd Iwerddon, ond hefyd â'n cymdogion Ewropeaidd cyfagos, gan gynnwys yn Iwerddon, fel y gallwn ni rannu profiadau, dysgu gwersi, a chynllunio'r ffordd orau ymlaen gyda'n gilydd, gan ddysgu oddi wrth ein gilydd.