Prif Weinidog, mae hynny'n newyddion da iawn am y mater anabledd dysgu. A allwch chi gynnig newyddion yr un mor dda i ofalwyr di-dâl? Oherwydd mae fy mewnflwch i, ac rwy'n siŵr bod mewnflwch pob Aelod arall o'r Senedd, yn llawn i'r ymylon o bobl sy'n ofalwyr di-dâl, yn awyddus iawn i gael brechlyn, oherwydd os byddan nhw'n mynd yn sâl, nid oes gan y bobl sydd angen eu cymorth—y perthynas oedrannus neu'r plentyn anabl, pwy bynnag y bo—neb arall i ofalu amdanyn nhw. Rwy'n sylwi gyda'r Cyd-bwyllgor ar Imiwneiddio a Brechu eu bod nhw'n siarad am yr holl sefyllfa ofalu, ac mae ganddyn nhw adendwm, ac mae'n dweud:

Dylid hefyd cynnig brechiad i grwpiau eraill sydd mewn mwy o berygl, gan gynnwys y rhai sy'n cael lwfans gofalwr, neu'r rhai sy'n brif ofalwr am berson oedrannus neu anabl y gallai ei les fod mewn perygl os bydd y gofalwr yn mynd yn sâl, ochr yn ochr â'r grwpiau hyn.

Ceir nifer o achosion lle'r ydych chi neu'r Gweinidog iechyd wedi dweud, 'Ydy, mae'r penderfyniad yn dod; mae'n mynd i ddigwydd', ac yna mae wedi cael ei ohirio tra byddwch chi'n aros i weld beth mae'r cyd-bwyllgor yn ei ddweud. Maen nhw eisoes yn dweud hynny, felly a allwch chi gynnig yr un math o obaith i'r gofalwyr di-dâl hynny sydd mor ddiobaith ac mor bryderus ynghylch y mater hwn?