Dwi ddim y cyntaf i ofyn cwestiynau fel hyn, wrth gwrs, ond mae hi'n bwysig ein bod ni'n chwilio am ffyrdd newydd o estyn allan at bobl, ac i wneud hynny'n gyson, hefyd. Mi wnaeth Senedd Ieuenctid Cymru waith rhagorol yn y maes yma, rhaid dweud, flwyddyn yn ôl yn eu hadroddiad nhw, 'Gadewch i ni siarad am iechyd meddwl'. Dim ond hanner y rhieni neu'r gwarcheidwaid a wnaeth ymateb ddywedodd eu bod nhw'n hyderus at bwy i gyfeirio plentyn, neu berson ifanc. Mi oedd 37 o bobl ifanc yn dweud eu bod nhw wedi gorfod aros rhwng mis a blwyddyn i gael help. Mi wnaeth elusen Mind hefyd gyhoeddi adroddiad pwysig iawn, hynny ar ôl misoedd cyntaf y pandemig, nôl ym mis Mehefin y llynedd, os dwi'n cofio'n iawn, yn edrych ar sut roedd y pandemig yn effeithio ar iechyd meddwl, a hwnnw'n canfod bod dwy ran o dair o bobl ifanc yn dweud bod eu hiechyd meddwl nhw wedi gwaethygu yn ystod y pandemig—ystadegyn sydd ddim yn dod fel syndod i ni o gwbl. Rydyn ni'n gwybod faint o straen mae'r pandemig wedi rhoi ar bobl.