Nid yw sbeicio diodydd yn beth newydd. Cafodd fy niod i ei sbeicio ym 1982. Roedd hynny 39 mlynedd yn ôl ac mae'n brofiad brawychus iawn, ac yn un sy'n aros gyda chi am byth. Yn achos fy niod i, roeddwn yn nhafarn ffrind i mi. Roeddwn yn drwyddedai fy hun. Camais allan drwy'r drws a cherdded tua 800 llath, mae'n debyg, o fy nghartref fy hun. Roeddwn yn byw mewn pentref bychan yng Nghymru. Nid oeddwn mewn clwb nos. Nid oedd unrhyw flas arno ac nid oeddwn yn gwybod beth oedd wedi digwydd. Ond roeddwn yn lwcus am fod gennyf ffrindiau gyda mi ac roeddent yn gwybod bod rhywbeth o'i le, ac fe wnaethant yn siŵr fy mod yn cyrraedd adref. Roeddwn yn meddwl fy mod yn sâl. Roeddent hwy'n meddwl fy mod yn sâl. Cyrhaeddais adref, rhoddodd fy ffrind wybod i fy ngŵr, euthum i'r gwely ac fe ddeffrois yn y diwedd y diwrnod canlynol. Ond yr hyn rwy'n ei gofio yw na allwn weld unrhyw liw. Roedd fy ngolwg wedi'i gyfyngu i ddu a gwyn yn unig. Aeth oriau lawer heibio cyn y gallwn weld sbectrwm llawn yr hyn a oedd o fy nghwmpas, ond roeddwn i'n dal heb wybod fy mod wedi cael fy sbeicio. Ddyddiau lawer yn ddiweddarach, wrth ail-fyw ac ailadrodd fy mhrofiad wrth fy nghwsmeriaid, roedd un ohonynt wedi clywed am sbeicio diodydd, ac awgrymodd ei bod hi'n debygol mai dyna oedd wedi digwydd.

Yr hyn a wn yw bod dieithryn yn y dafarn honno ar y noson arbennig honno, dieithryn gwrywaidd, ac ni ddaeth byth yn ôl i'r pentref. Nid oes gennyf amheuaeth nad ef a sbeiciodd y ddiod. Rwy'n gwybod hynny, oherwydd mai dim ond pedwar neu bump o bobl oedd yn y dafarn. Roeddent i gyd yn ffrindiau i mi, ac fel y dywedais, fe wnaeth dau ohonynt yn siŵr fy mod yn cyrraedd adref. Felly, mae'n bwysig iawn ein bod yn cyfleu'r neges hon. Mae'n bwysig hefyd nad ydym yn canolbwyntio ar glybiau nos yn unig, ond ein bod yn gwneud pobl yn ymwybodol y gall diodydd gael eu sbeicio yn unrhyw le ar unrhyw adeg.

Mae'n rhaid imi ddweud fy mod yn cytuno bod cadw llygad ar eich diodydd, cael eich ffrindiau i gadw llygad ar eich diodydd yn bwysig, ond rwy'n cytuno hefyd fod rhoi'r cyfrifoldeb ar yr unigolyn a'u beio hwy yn anghywir. Y troseddwr sydd ar fai, nid y dioddefwr. Rydym wedi clywed am feio dioddefwyr ac ymddygiad menywod dro ar ôl tro, a chyfeiriwyd at hynny yma. Rydym wedi clywed pobl yn dweud, ar ôl i fenywod gael eu treisio neu ddioddef ymosodiad rhywiol, eu bod yn gofyn amdani—wedi'r cyfan, roedd ei ffrog yn rhy fyr, roedd ei thop yn dangos gormod. Mae hynny'n esgusodi'r troseddwr. Yn yr achos hwn, mae'n amlwg mai un person yn unig sydd ar fai.

Rwy'n cytuno bod yn rhaid inni fynd i'r afael â chasineb at fenywod, oherwydd mae llawer o bethau'n deillio o'r iaith a'r ymddygiad gwreig-gasaol rydym ni i gyd yn ei weld. Yn bendant, dylid ei chynnwys fel trosedd gasineb yn y ddeddfwriaeth i roi diwedd ar drais yn erbyn menywod. Os ydych yn cam-drin menyw yn eiriol am ddim rheswm heblaw'r ffaith mai menyw yw hi ac yn defnyddio iaith atgas, nid oes amheuaeth nad yw'n drosedd gasineb. Mae arnaf ofn fod Boris Johnson, pan ddywedodd fod menywod sy'n dewis gwisgo burkas yn edrych fel blychau llythyrau, wedi defnyddio iaith wreig-gasaol. Mae'n rhaid i'r iaith a ddefnyddiwn—mae'n rhaid i ni fel gweision cyhoeddus wylio rhag ailadrodd y safbwyntiau a'r geiriau hynny mewn mannau eraill. 

Ni allwn fod yn gliriach ynglŷn â'r digwyddiad hwn. Rwy'n gwybod sut beth yw hyn. Gallaf ailadrodd y stori honno heddiw a gallaf gofio'r effeithiau, ond gwn fy mod yn lwcus, a gwn fod yna bobl eraill nad ydynt yn lwcus. Ond nid amdanaf fi y mae hyn. Felly, gofynnaf i bob heddlu ledled Cymru fod o ddifrif ynglŷn â hyn. Gofynnaf i bob dyn ymuno yn y gweithgareddau, yn enwedig y mis hwn, mis Tachwedd, gyda'r diwrnod rhyngwladol i roi diwedd ar drais yn erbyn menywod ar 25 Tachwedd, a gwneud safiad, fel rwy'n siŵr y bydd llawer o ddynion yma yn ei wneud. Gofynnaf i Lywodraeth Cymru weithio ar draws pob cymuned i ymgysylltu â'r holl sefydliadau gwirfoddol, sector cyhoeddus a sefydliadau ieuenctid i addysgu yn ogystal â mynnu camau i roi diwedd ar y drosedd hon. Diolch.