Wrth i ni nesáu at y Nadolig, mae’r ddadl hon yn un amserol, ac rydym ni wedi clywed y geiriau yna lot heno. Ond mae’n ein hatgoffa ni o'r rhai fydd yn mynd heb ddim dros gyfnod yr ŵyl. I’r bobl yma, fydd dim anrhegion, fydd dim gwledda—fydd dim hyd yn oed partïon cudd iddyn nhw gael eu gwadu. Y gorau y gall llawer obeithio amdano ydy to uwch eu pennau, digon o wres i’w cadw nhw’n gynnes, a digon o fwyd yn eu boliau i leddfu rhywfaint ar y boen o fod yn llwglyd. Fel y noda’r ddadl hon, mae bron i chwarter o bobl Cymru mewn tlodi. Mae hynny’n gyhuddiad brawychus o’r status quo yn y wlad yn yr unfed ganrif ar hugain. Mae hefyd yn gymhelliant cryf inni alw am newid, ac annibyniaeth yn y pen draw, oherwydd gallwn ni wneud cymaint yn well na hyn. Mae pobl Cymru yn haeddu gwell na hyn.