Diolch yn fawr iawn, Llywydd, a diolch am yr holl gyfraniadau. Mi wnaf i brosesu sylwadau'r Gweinidog a dod yn ôl at y rheini, o bosib, tuag at ddiwedd fy nghyfraniad i yn fan hyn.

Dwi a fy nghyd-Aelodau ar feinciau Plaid Cymru yn credu yng Nghymru. Rydyn ni'n uchelgeisiol dros Gymru, a dwi'n gobeithio y bydd pawb yn y Siambr yma yn dweud eu bod nhwythau'n cyd-fynd â hynny. Ond, beth sy'n ein gwahaniaethu ni, dwi'n meddwl, ar y meinciau yma ydy'n gweledigaeth ni am Gymru hyderus, deg a ffyniannus sy'n normal o annibynnol, sy'n gallu gwneud beth sy'n normal o ran defnyddio ei chryfderau a'i hadnoddau fel sylfaen i lunio'r dyfodol hwnnw. Ond, mae'r pwynt olaf yna'n un o'r pethau yna sy'n destun trafod wrth i bobl bwyso a mesur eu perthynas nhw efo'r drafodaeth ar ddyfodol Cymru. Mi wneith rhai ofyn efo diddordeb go iawn, wrth chwilio am ateb, 'Beth ydy'n hadnoddau ni? Oes gennym ni adnoddau o werth yma yng Nghymru?' Mi wneith eraill—a dwi'n edrych ar y meinciau sydd gyferbyn â fi, yn anffodus—rhoi o o fewn mwy o ddatganiad yn amlach na pheidio, 'Does gennym ni ddim adnoddau', neu i'w roi o'n blaen, 'Does gennym ni ddim byd gwerth ei gael, felly anghofiwch am lunio dyfodol gwell.' Mae'r ddadl y prynhawn yma, dwi'n meddwl, wedi bod yn fodd inni drafod beth ydy ein hadnoddau ni ac felly beth ydy'n potensial ni, fel y dywedodd Delyth Jewell yn ei geiriau agoriadol, ac o adnabod beth ydy rhai o'r adnoddau hynny, sut mae eu rheoli nhw er budd pobl Cymru a sut i atal y math o ecsbloetio, ie, rydyn ni yn anffodus wedi profi llawer gormod ohono fo dros y blynyddoedd.