Gadewch i mi ddyfynnu geiriau'r Prif Weinidog yn gynharach y prynhawn yma, wrth ateb cwestiwn, mewn gwirionedd, am y gwasanaeth ambiwlans. Dywedodd bod

'gennym ni rai o'r niferoedd uchaf o bobl yn mynd yn sâl gyda'r feirws ar unrhyw adeg yn y pandemig cyfan. Dim ond ychydig wythnosau yn ôl, fe wnaethom ni lwyddo i leihau nifer y bobl yn ein gwelyau ysbyty a oedd yn dioddef o'r coronafeirws i lawr i tua 700. Aeth uwchben 1,400 ddoe'— a chadarnhawyd hyn gan y Gweinidog yma nawr—

'ac mae'r nifer hwnnw wedi parhau i godi.'

Fe'i galwodd yn gyd-destun

'heriol iawn, a chyd-destun sydd wedi bod yn dirywio'.

Felly, yn y cyd-destun heriol hwnnw, mae Llywodraeth Cymru wedi penderfynu dileu'r rhan fwyaf o'r mesurau amddiffynnol cymedrol iawn ond pwysig, mewn gwirionedd, sydd ar waith o hyd. A phan fyddwch chi'n ystyried gorchuddion wyneb yn benodol, nid ydyn nhw'n tarfu dim o gwbl, nac ydyn? Pam cael gwared ar y rheolau gorfodol mewn lleoliadau manwerthu a thrafnidiaeth yn awr?

Ac os oes rhai arwyddion—gobeithio bod—fod achosion yn dechrau sefydlogi yng Nghymru gyfan, gallwn fod yn eithaf sicr, mewn rhai rhannau o Gymru, y gorllewin yn arbennig, gan gynnwys Ynys Môn, nad ydym wedi cyrraedd yr uchafbwynt eto, oherwydd dyna fu patrwm lledaeniad y feirws hwn drwyddi draw. Mae'n symud o'r dwyrain i'r gorllewin. Dyna sut mae pandemigau'n gweithio. Pam amlygu pobl yn fwy i'r feirws cyn i ni wybod ein bod ni dros yr uchafbwynt presennol hwn?