Wel, Llywydd, nid wyf yn gweld diben ail-ymgyfreitha'r mater hwn yn barhaus o flaen y Senedd. Roedd o flaen pobl Cymru flwyddyn yn ôl, ac ni allai fod wedi bod o'u blaenau mewn termau mwy plaen. Sefais wrth ochr arweinydd Plaid Cymru mewn dadleuon pryd y ceisiodd berswadio pobl mai annibyniaeth—gan dorri'n rhydd o'r Deyrnas Unedig—oedd y ffordd orau o sicrhau dyfodol Cymru. Fe wnes i achos gwahanol—rwy'n ei wneud o hyd—mai'r ffordd i sicrhau bod pobl yng Nghymru'n parhau i arfer y lefel o reolaeth dros ein materion ein hunain yw sicrhau bod datganoli wedi ymwreiddio, na ellir ei dynnu'n ôl yn y ffordd sy'n digwydd ar hyn o bryd. Ac mae ffordd o wneud hynny, Llywydd, a daw yn yr etholiad cyffredinol nesaf, ac ni all hwnnw ddod yn ddigon buan. 

Nid oes gennym Lywodraeth yn San Steffan, Llywydd. Mae gennym griw o ieir heb bennau yn rhedeg o gwmpas yn ceisio achub eu crwyn eu hunain. Mae'n bryd iddyn nhw fynd er mwyn i bobl gael cyfle i ddewis Llywodraeth wahanol a gwell, a phan ddaw'r Llywodraeth wahanol a gwell honno, byddwn yn gallu sicrhau bod yr ymosodiadau yr ydym wedi'u gweld ar bwerau'r lle hwn, ar y cyllid y dylem fod wedi'i gael, a addawyd i ni ac na chyrhaeddodd o gwbl—i ymwreiddio'r pethau hynny. A dyna'r ffordd i sicrhau bod pobl yng Nghymru yn cael yr hyn yr wyf yn credu y dangoson nhw ym mis Mai y llynedd yr oedden nhw eisiau ei gael, yn fy marn i. Maen nhw eisiau datganoli pwerus. Maen nhw eisiau Senedd sy'n gallu gwneud y gwaith y cawsom ein hethol i'w wneud. Ond maen nhw, hefyd, eisiau bod yn rhan o Deyrnas Unedig lwyddiannus.