Dwi'n sefyll heddiw i rannu galar y genedl ynghylch marwolaeth Ei Mawrhydi y Frenhines Elizabeth. Mae'n meddyliau ar hyn o bryd gyda'r rhai sydd wedi teimlo'r golled honno mor ddwfn—y teulu brenhinol, y rhai oedd yn ei charu, a'r rhai a wasanaethodd ac a weithiodd yn ei henw. Roedd y Frenhines yn cael ei charu a'i pharchu gan lawer yn y Deyrnas Unedig ac ar draws y Gymanwlad, a doedd Preseli Sir Benfro ddim yn eithriad. Yn ystod ei theyrnasiad, ymwelodd â sir Benfro yn aml, yn cyfarfod â hyrwyddwyr cymunedol, arweinwyr lleol a phlant ysgol, a phob tro roedd yn cael ei chyfarch â chynhesrwydd a chariad gan y bobl.

Nawr, mae llawer wedi mynd at y cyfryngau cymdeithasol ers iddi farw i rannu delweddau o'r ymweliadau hynny, ac i adrodd eu profiadau o gwrdd â hi. Mae'r cipluniau hynny yn wirioneddol galonogol ac yn atgof tyner o'r cyffyrddiad dynol aruthrol a gafodd hi. Wrth gwrs, fel ym mhob man arall, mae baneri ar draws sir Benfro yn chwifio ar hanner mast wrth i gymunedau ddod i delerau â marwolaeth ein hannwyl Frenhines.