Wel, rwyf o blaid tyfu ein hallforion i bob cyfeiriad, ac nid oes unrhyw beth o’i le gydag ychydig o optimistiaeth, ond nodi’r ffeithiau fel y maent ar hyn o bryd rwy’n ei wneud. Rwy’n derbyn bod y ffigurau hyn yn newid mewn ymateb i’r amgylchedd economaidd ansicr tu hwnt rydym ynddo, ond y ffaith amdani yw ein bod, fel y mae pethau ar hyn o bryd—o ystyried lle rydym o ran y cylch economaidd, yna rydym yn siarad am oddeutu dwy ran o dair o’n sylfaen allforio yn ei chyfanrwydd. Ac yn anffodus, nid ydym yn genedl-wladwriaeth; pe bai gennym bob dull at ein defnydd, yna efallai y gallem ymateb i’r amgylchedd newydd hwn yn fwy ystwyth, ond nid felly y mae. Mae gennym o leiaf un fraich wedi’i chlymu y tu ôl i’n cefn, y ddwy fraich yn ôl pob tebyg. Felly, nid ydym yn gallu ymaddasu ac ymateb gyda chymaint o ystwythder ag y buasem yn hoffi ei weld o dan amgylchiadau eraill. Ac felly buaswn yn apelio: gadewch i ni edrych ar y ffeithiau, gadewch i ni gael dadl yn seiliedig ar Gymru mewn gwirionedd. Rwy’n dal yn gwbl argyhoeddedig, fel y mae pethau ar hyn o bryd, ei bod yn gwbl hanfodol i economi Cymru ein bod yn parhau i gyfranogi’n llawn yn y farchnad sengl.