Mae’n bleser dilyn yr Aelod dros Lanelli ac rwy’n ei longyfarch ef a’i gyd-Aelodau am fanteisio ar y cyfle pwysig hwn i greu ychydig o le i syniadau newydd, am y rhesymau y mae wedi’u disgrifio mor huawdl—yn sicr, rydym eu hangen, onid ydym? Rwy’n meddwl bod Karel Williams wedi dweud bod yna air yn Gymraeg mewn gwirionedd am ailadrodd yr un camgymeriad drosodd a throsodd, fe’i gelwir yn ‘dwp’. A byddwn yn ailadrodd methiannau’r gorffennol oni bai ein bod yn barod i arbrofi yn y ffordd radical y mae’r Aelod wedi awgrymu.

Wrth gwrs, ni ddylem ochel rhag y ffaith mai’r hyn y mae’r economi sylfaenol ac yn wir, cyfresi eraill o syniadau cysylltiedig—astudiaethau dwfn Mark Lang, a Dave Adamson ar yr economi ddosbarthedig—yn eu cynrychioli gyda’i gilydd, rwy’n meddwl, yw beirniadaeth gydlynol a dewis yn lle’r patrwm polisi economaidd sydd wedi bodoli ers sawl cenhedlaeth, ac sydd yn y bôn bron yn wrthwyneb llwyr i’r hyn a gyflwynwyd i ni fel meddylfryd confensiynol. Felly, er bod dwy elfen graidd i’r economi sylfaenol mewn gwirionedd, sef marchnadoedd gwarchodedig—marchnadoedd lleol gwarchodedig—a chwmnïau gwreiddiedig, rydym wedi bod yn canolbwyntio ar farchnadoedd byd-eang a chwmnïau tramor, gydag ond ychydig o fudd economaidd hirdymor. Ac felly, rwy’n meddwl ei bod yn bryd troi’r byd yn ôl y ffordd iawn o ran economi Cymru.

Mae’n mynd i alw am ymdrech enfawr, rwy’n credu, a bydd yn cymryd rhai blynyddoedd ac ymdrechion trawsbleidiol yn ôl pob tebyg i drechu’r patrwm cyffredinol. Mae wedi’i wreiddio mor ddwfn yn ein ffordd o feddwl—edrychwch ar yr ardoll prentisiaethau: mewn gwirionedd rydym yn tynnu’r sector manwerthu allan o’r ardoll prentisiaethau, ond o ran y budd hirdymor i weithwyr yn y sector hwnnw mewn cymunedau, edrych ar wella’r sylfaen sgiliau mewn sector a blagiwyd gan sgiliau isel a chyflogau isel, wyddoch chi, yw’r ffordd y dylem fod yn mynd mewn gwirionedd. Felly, mae angen dulliau anghonfensiynol. Rwy’n gobeithio y bydd Llywodraeth Cymru yn creu corff arloesi cenedlaethol. Ond ni ddylai’r corff arloesi cenedlaethol hwnnw, er mwyn gwella arloesedd—ym mhob sector, ym mhob maes—gael ei gaethiwo gan yr hen fersiwn gul o arloesi sy’n ymwneud â gwyddoniaeth a thechnoleg a’r farchnad fyd-eang, oherwydd mae angen i arloesedd fod yno wrth galon ein heconomi sylfaenol hefyd.

Felly, mae yna heriau sylweddol tu hwnt, ond nid yw hynny’n rheswm i ni ochel rhag y cyfle. Byddwn yn datgelu ein strategaeth economaidd newydd yn yr ychydig fisoedd nesaf, rwy’n credu, dros gyfnod y gwanwyn. Nawr yw’r amser i Ysgrifennydd y Cabinet fod yn feiddgar. Mae atebion y gorffennol wedi methu.

Un o’r themâu y mae Karel Williams a’i dîm wedi cyfeirio atynt ac wedi siarad amdanynt yw’r edefyn canol sydd ar goll. Ac un o’r problemau y mae llawer o’n cwmnïau llwyddiannus canolig eu maint wedi’u hwynebu, dro ar ôl—Rachel’s Dairy, ac mae Avana Bakeries yn enghraifft arall ohono am wn i—pan fyddwn yn creu llwyddiant o fewn ein cwmnïau gwreiddiedig ac yn creu busnesau canolig eu maint sy’n llwyddiannus yw eu bod yn cyrraedd pwynt, wrth gwrs, yn aml oherwydd cynllunio olyniaeth, pan fydd pobl yn awyddus i adael, ac eto, wrth gwrs, nid oes gennym unrhyw fodd ar gael i ni, ar hyn o bryd, o gadw’r berchnogaeth honno, cadw’r cwmni gwreiddiedig yn wreiddiedig, ac mae pawb ohonom yn gwybod beth yw canlyniadau hynny.

Yr her o ran polisi yw mynd o’r meta i’r penodol iawn. A fydd y banc datblygu yr ydym yn ei greu yn seiliedig ar y syniadau ynglŷn â chyllid sy’n cael eu hyrwyddo gan Karel Williams a’i dîm? Nid y model cyfalaf menter, nid cael pobl i gynhyrchu arian parod, ond creu cyllid hirdymor mewn gwirionedd. Fel y dywedais eisoes, mae mantais ddwbl gan La Caixa, y banc sy’n eiddo i elusen yng Nghatalonia, sydd â chyfrannau hirdymor mewn busnesau a wreiddiwyd yn ddwfn yn eu heconomi, nid yn unig yn yr ystyr eu bod yn datblygu a chynhyrchu difidend ar gyfer yr elusen sy’n berchen ar y banc, ond hefyd am eu bod yn gwneud yn siŵr fod y cwmnïau llwyddiannus hynny’n parhau’n llwyddiannus am genedlaethau i ddod.