Gweinidog, mae rhai cwestiynau yr hoffwn i eu gofyn o ran masnach, nid masnach Cymru yn unig, ond masnach y DU, a'r berthynas â masnach ryngwladol. Nawr, yn ystod gohiriad anghyfreithlon y Senedd—ac, i'r rhai sy'n amau hynny, y Goruchaf Lys yw'r corff cyfreithiol goruchaf; os ydynt yn penderfynu ei fod yn anghyfreithlon, dyna yw cyfraith y wlad, dyna beth mae rheol y gyfraith yn ei bennu—. Felly, yn ystod gohiriad anghyfreithlon y Senedd, wrth gwrs, diffygiodd sawl darn o ddeddfwriaeth, gan gynnwys y Bil Masnach a nifer o ddarnau eraill o ddeddfwriaeth y buom ni'n edrych arnyn nhw yn ein gwahanol bwyllgorau, ond mae'r Bil Masnach yn un arbennig o bwysig, ac yn arbennig o berthnasol i'ch portffolio a hefyd i'r buddiannau economaidd sydd gennym ni yng Nghymru.  

Nawr, fel y dywedodd y Fonesig Ustus Hale, os oedd y Gorchymyn gohiriad fel dalen wag o bapur yna, yn ôl pob tebyg, mae'r Bil Masnach yn dal i fodoli. Ond y broblem yw bod gennym ni Lywodraeth nad oes ganddi unrhyw fwriad ar hyn o bryd i fwrw ymlaen â'r Bil hwnnw. Nawr, wrth gwrs, mae gennym ni bryderon mawr ein hunain ynghylch cynnwys y Bil hwnnw, yn arbennig o ran y ffordd y gallai geisio diystyru pwerau datganoledig yng Nghymru, yn enwedig materion sy'n ymwneud â masnach, materion amgylcheddol ac, mewn gwirionedd, y gwasanaeth iechyd gwladol. Gwnaed y pwyntiau hynny yn ystod y Cydgyngor Gweinidogion a buont yn destun cryn drafod. Ond, wrth gwrs, y gwir amdani yw nad oes Bil Masnach yn mynd rhagddo ar hyn o bryd, ac, wrth gwrs, y gwir bryder yw, pe baem yn gadael heb gytundeb, ac yn sydyn yn ymadael yn ddisymwth â'r Undeb Ewropeaidd, yr hyn a fyddai'n digwydd yw y byddai'r llywodraeth yn gweithredu ar sail uchelfraint frenhinol, sy'n golygu y gellir cytuno ar gytundebau masnach gydag ychydig iawn o graffu seneddol o gwbl, ac y gellir osgoi'r Siambr hon yn llwyr, y gellir osgoi'r Cynulliad a Llywodraethau datganoledig y DU.

Nawr, rwy'n cofio, yn ystod y refferendwm—rwy'n cofio ymgyrchwyr UKIP yn sefyll gyda phlacardiau yn dweud, 'Dim TTIP'. Wrth gwrs, roeddem yn pryderu'n fawr am fater y Bartneriaeth Masnach a Buddsoddi Trawsiwerydd yn y Siambr hon, ac, wrth gwrs, roedd yr UE hefyd—roedd pob un o'r 28 cenedl—oherwydd, ar hyn o bryd, mae negodiadau'n dal i fynd rhagddynt â'r Unol Daleithiau, ond yn sicr maen nhw'n araf iawn oherwydd y safonau a fynnir o ran yr amgylchedd a bwyd. Ond, wrth gwrs, yr hyn sy'n cael ei ddweud yn awr gan Nigel Farage a chan y Blaid Brexit, a chan yr adain dde eithafol yn gyffredinol, yw mai'r ffordd ymlaen, wrth gwrs, fydd y cytundeb masnach anhygoel hwn gyda'r Unol Daleithiau. Wel, wrth gwrs, ar hyn o bryd, y mater o ran yr Unol Daleithiau yw nad ydym ni wedi cael unrhyw sicrwydd o gwbl gan Lywodraeth y DU y bydd ein gwasanaeth iechyd gwladol yng Nghymru, er enghraifft, yn cael ei ddiogelu mewn gwirionedd. Nid oes eithriad i'r GIG, a byddwn i gyd yn cofio i Theresa, mewn gwirionedd, wrthod rhoi unrhyw beth yn ysgrifenedig am eithriad o'r fath.

Felly, mae angen inni edrych ar beth yw amcanion negodi'r Unol Daleithiau. Wel, edrychwch ar ychydig ohonyn nhw'n unig: ynghylch nwyddau fferyllol, darparu mynediad llawn i'r farchnad ar gyfer cynnyrch yr Unol Daleithiau; ynghylch mentrau sy'n eiddo i'r wladwriaeth—er enghraifft, y Gwasanaeth Iechyd Gwladol—rhoi triniaeth gyfartal mewn perthynas â phrynu a gwerthu nwyddau a gwasanaethau; cynyddu'r cyfleoedd sydd ar gael i gwmnïau werthu cynnyrch a gwasanaethau'r Unol Daleithiau i'r DU; a sefydlu dulliau datrys anghydfodau—a fydd bron yn sicr yn seiliedig ar sofraniaeth ddeddfwriaethol yr Unol Daleithiau. Yn y bôn, nid yn unig y bydd ein GIG yng Nghymru'n ddibynnol yn sydyn—drwy uchelfraint frenhinol—ar gytundebau masnach gan Boris Johnson gyda'r Unol Daleithiau, sy'n caniatáu ymyrryd yn uniongyrchol gyda'n gwasanaeth iechyd ein hunain a gwasanaeth iechyd y DU—. A'r hyn y mae pob un ohonom ni yn ofni y bydd yn digwydd yw gwerthu a phreifateiddio'r gwasanaeth iechyd mewn gwirionedd, sy'n drysor allweddol y mae diwydiannau'r UD wedi bod yn anelu ato. A dyna pam, pan gawsom ni gynhadledd ddiweddar y Blaid Lafur, mai dyma'r sylw—yr wyf yn cytuno ag ef—a wnaeth Jeremy Corbyn. Dywedodd:

Dyna pam fod Brexit heb gytundeb mewn gwirionedd yn Brexit sy'n gytundeb gyda Trump. Dyna fyddai'r gwrthwyneb i adfer rheolaeth. Byddai'n trosglwyddo dyfodol ein gwlad i Arlywydd Unol Daleithiau America a'i bolisi o America'n Gyntaf. Wrth gwrs, mae Trump yn falch o gael Prif Weinidog Prydeinig ufudd yn ei boced. Byddai Brexit sy'n gytundeb gyda Trump yn golygu y cai corfforaethau rwydd hynt i feddiannu ein gwasanaethau cyhoeddus yn llwyr.

Felly, mae gennyf gwestiwn neu ddau ichi, Gweinidog, ynglŷn â hyn: beth yw'r sefyllfa ar hyn o bryd o ran y cytundeb masnach? Pa drafodaethau, pa gysylltiadau, ydych chi wedi'u cael gyda Llywodraeth y DU o ran buddiannau Cymru? Yn ail, os yw'r Bil Masnach, mewn gwirionedd, yn dal i fodoli, beth yw oblygiadau gadael yr UE heb gytundeb i fasnach ryngwladol? Yn drydydd, heb ddeddfwriaeth, a allai Llywodraeth y DU sathru ar fuddiannau Cymru? Yn bedwerydd, faint o graffu seneddol a fyddai yn yr hinsawdd bresennol? Ac, yn bumed, pa warantau a roddwyd i Lywodraeth Cymru ynghylch diogelu'r gwasanaeth iechyd gwladol yng Nghymru rhag cytundeb masnach rhwng Prydain ac America gan Boris Johnson?