Diolch i'r Gweinidog am ei ateb er na fuaswn, wrth gwrs, yn cytuno â'i gasgliadau fel y cyfryw. Neithiwr, Weinidog, cefais sgwrs ddiddorol iawn gyda barman o’r Eidal. [Torri ar draws.] Dylwn ddweud fy mod yn eithaf sobr pan gefais y sgwrs hon—wel, nid oeddwn wedi meddwi, o leiaf. Ond a minnau wedi bod ar wyliau yno sawl gwaith a'n hoff o ffordd o fyw yr Eidal, mynegais syndod at y ffaith, am wlad sydd i'w gweld bob amser mewn helynt economaidd, yn enwedig ar hyn o bryd, fod eu ffordd o fyw'n edrych yn llawer gwell na'r hyn sydd gennym yn y DU.

Cefais fy synnu’n fawr gan ei ateb, Weinidog. Dywedodd wrthyf, ymhell o fod yn boblogaeth hapus a bodlon, fod yno gryn dipyn o anfodlonrwydd, yn bennaf oherwydd diffyg swyddi â chyflog da a chyfleoedd masnachol. Roedd hyn yn cyferbynnu â'r DU lle y dywedodd na allai gredu, pan gyrhaeddodd yma tua phum mlynedd yn ôl, y cyfleoedd gwaith a'r lefelau cyflog roedd mwyafrif y boblogaeth yn eu mwynhau. Roedd yn siarad yma am Gymru, mewn gwirionedd, Weinidog. Gyda llaw, ar ôl edrych ar y rheoliadau preswylio parhaus, nid oedd ganddo unrhyw ofnau ynghylch allgludo. Aeth yn ei flaen i ddweud bod nifer cynyddol o Eidalwyr yn siomedig iawn gyda’r UE, ac yn cymeradwyo pleidlais Brexit y DU. Maent bellach yn ystyried yr UE yn ddylanwad cyfyngol ar economi’r Eidal ac yn casáu ymyriadau gwleidyddol yr UE ym materion y wlad.

Er fy mod yn cydnabod mai barn a phrofiad un unigolyn yn unig yw hyn, onid yw'r Gweinidog yn credu ei bod yn bryd inni dorri'n rhydd o hualau uchelgeisiau gwleidyddol Brwsel ac edrych allan tuag at fyd o dwf economaidd uchel, lle mae lefelau twf rhai gwledydd bum gwaith yn uwch na'r UE, a lle rydym eisoes yn mwynhau gwerth £300 biliwn o allforion?