Diolch, Ddirprwy Lywydd. Rwy'n falch iawn o arwain y ddadl fer hon, gan ganolbwyntio ar y rhwystr y mae llawer o bobl yn ei wynebu pan fyddant yn ceisio dod oddi ar y stryd a chael y cymorth y maent ei angen mor daer. I mi'n bersonol, yn enwedig os wyf wedi cael diwrnod anodd, boed hynny yn y gwaith, amgylchiadau personol neu pan fydd fy nhîm pêl-droed yn colli, nid oes llawer o bethau'n well na chael fy nghroesawu adref gan fy nghi, Joseph. Nawr, un broblem rydym yn ei hwynebu'n aml yw pwy sy'n mynd i ofalu am Joey os yw fy nheulu a minnau'n mynd i ffwrdd am y penwythnos. Yn anffodus, dyna'r realiti bob nos i rywun sy'n cysgu allan neu rywun sy'n ddigartref.

Mae un person yn cysgu allan ar ein strydoedd yn un person yn ormod. Mae cysgu ar y stryd yn broblem amlwg iawn ym mhob tref a dinas fawr gwaetha'r modd, ond yn wahanol i'r gorffennol, mae hefyd yn cynyddu ym mhob un o'n cymunedau a'n pentrefi lleol. Nid yw hyn yn dderbyniol ac yn fy marn i, nid yw'n anochel. Dylai tai gweddus fod yn hawl ddynol sylfaenol mewn gwlad gyfoethog fel ein gwlad ni. Fel y dywedodd y Gweinidog Tai a Llywodraeth Leol yn ei datganiad yr wythnos diwethaf, dengys ystadegau'r Llywodraeth ei hun fod y galw ar wasanaethau'n cynyddu, gyda dros 10,000 o deuluoedd wedi dod i sylw'r awdurdodau lleol yn 2018-19 fel rhai sydd mewn perygl o fod yn ddigartref o fewn 56 diwrnod ac 11,000 eisoes yn ddigartref.

Bernir gwlad yn ôl y ffordd y mae'n trin ei phobl fwyaf agored i niwed, ac mewn gormod o feysydd, mae arnaf ofn ein bod yn gwneud cam â phobl sy'n ddigartref. Dyna pam y penderfynais dreulio noson ar strydoedd Caer y llynedd, gyda'r tîm o Share Shop, ac ymunais â fy nghyd-Aelod, Bethan Sayed, ar strydoedd Caerdydd hefyd, i werthu Big Issue.