Gweinidog, mae gennym ni rai achosion o arwriaeth ryfeddol yn y sector gofal ar hyn o bryd—mae rheolwyr cartrefi gofal a staff rheng flaen ym maes gofal cartref a phreswyl yn mynd ymhell y tu hwnt i gyflawni dyletswydd yn unig. Nid dim ond gofalu am ein hanwyliaid sydd dan gyfyngiadau symud ac ar eu pen eu hunain, ond maen nhw'n ceisio glynu wrth reolau cadw pellter corfforol wrth weithio gyda phreswylwyr â dementia a'r rhai fydd yn crwydro. Maen nhw'n ymdrin â phrofedigaethau'n amlach, ac mae hwn wedi effeithio'n arbennig ar rai cartrefi gofal, ac mae'r anhawster y mae teuluoedd a ffrindiau yn ei deimlo wrth gael eu hynysu oddi wrth y preswylwyr yn ystod eu bywyd ac yn ystod eu marwolaeth yn gwaethygu'r sefyllfa. Mae ein gweithwyr gofal yn wir arwyr. Maen nhw wastad wedi bod, wrth gwrs, ond erbyn hyn mae'n amlwg i bawb nad ydyn nhw wedi gweld hyn o'r blaen. Felly, Gweinidog, sut olwg fydd ar y dyfodol i'r arwyr hyn? Pan enillir y frwydr iechyd cyhoeddus yn erbyn COVID-19, a fydd gwerthfawrogiad gwirioneddol well iddyn nhw mewn cymdeithas? Ac yn hollbwysig, Gweinidog, a gânt eu talu'n wirioneddol well a chael gwell telerau ac amodau a llwybr gyrfa broffesiynol?

Ac i droi at agwedd gysylltiedig, Gweinidog, beth yn union yw ymdrech llawer mwy integredig ym maes iechyd a gofal cymdeithasol yng Nghymru mewn cyfnodau o dawelwch a thawelwch cymharol yn y dyfodol, ar ôl dysgu'r gwersi ynghylch pa mor hanfodol yw gweithio integredig yng ngwres y frwydr yn erbyn pandemig?