Wel, Llywydd, er nad wyf i'n anghytuno â rhywfaint o ddiagnosis yr Aelod, rwy'n anghytuno'n llwyr â'i ddisgrifiad o'r rysáit. Mae'n iawn i ddweud bod coronafeirws yn cael effaith anghymesur ar rai aelodau o'n cymdeithas, a'r rhai sydd dan yr anfantais fwyaf i ddechrau sy'n teimlo effaith y clefyd hwn yn fwyaf sylweddol. Y ffordd orau o'u helpu nhw yw gwneud yn siŵr bod economi Cymru yn cael adferiad didrafferth a dibynadwy o'r coronafeirws—nad oes gennym ni adferiad lle'r ydym ni'n agor gormod yn rhy fuan ac yna'n gweld angen cyfyngiadau symud unwaith eto fel bod yr economi yn mynd tuag at yn ôl unwaith eto.

Felly, mae'n cynnig rhyw fath o ddull Texas o ymdrin â coronafeirws, lle'r ydych chi'n codi'r cyfyngiadau symud yn gyflym, rydych chi'n gadael i bob math o bethau ailddechrau unwaith eto gan eich bod chi'n credu bod hynny'n iawn i'r economi, ac, er mawr syndod, mae'r feirws yn dechrau cylchredeg ym mhobman unwaith eto ac mae'n rhaid i chi gyflwyno cyfyngiadau symud unwaith eto. Dyna'r ydym ni'n ei osgoi yma yng Nghymru yn y ffordd yr ydym ni'n gwneud pethau. Rydym ni'n ailagor ein heconomi, rydym ni'n gwneud hynny gam wrth gam, rydym ni'n ei fonitro wrth i ni symud ymlaen, rydym ni'n gwneud ein gorau i wneud yn siŵr y gallwn ni fod yn hyderus yn ein heconomi ac na fyddwn ni'n ein canfod ein hunain mewn sefyllfa o orfod gwrthdroi hynny i gyd, oherwydd ni allai dim fod yn waeth i'r economi nac i'r bobl hynny sy'n dibynnu arni.