Diolchaf i'r Prif Weinidog am yr ateb yna. Ar ôl 20 mlynedd o ddatganoli, mae 22 y cant o bobl Cymru o oedran gweithio yn byw mewn tlodi, ac mae'r incwm gwario cyfartalog yng Nghymru dri chwarter yn unig o gyfartaledd y Deyrnas Unedig. Mae'r rhai sydd mewn tlodi yn fwy tebygol o gael eu taro gan effeithiau economaidd COVID nag unrhyw un arall. Mae Sefydliad Dysgu a Gwaith Cymru wedi dweud yn ddiweddar bod Cymru yn fwy agored na llawer o rannau eraill o'r DU i effaith economaidd y cyfyngiadau symud, ac mae gennym ni'r gyfran uchaf, sef 18 y cant, o weithwyr a gyflogir mewn diwydiannau sydd wedi eu heffeithio fwyaf gan gyfyngiadau symud. Felly, os bydd diweithdra yn cynyddu ymhlith y grwpiau hynny, rydym ni'n mynd i fod mewn sefyllfa economaidd ddifrifol iawn yng Nghymru.

Mae Prifysgol Caerdydd wedi dangos mewn papur a gyhoeddwyd yr wythnos hon bod enillwyr isaf Cymru 10 gwaith yn fwy tebygol o fod wedi cael eu heffeithio gan gyfyngiadau symud COVID-19 na'r rhai ar y cyflogau uchaf. Felly, onid yw'n wir, Prif Weinidog, bod cyfyngiadau symud llymach a chyfyngiadau symud hwy yn golygu y bydd Cymru'n mynd tuag yn ôl, ac mai'r rhai ar y lefelau incwm isaf mewn cymdeithas fydd y rhai sy'n dioddef fwyaf? Felly, o ystyried y bydd effeithiau economaidd y cyfyngiadau symud yn taro'r tlotaf galetaf, sut ydych chi'n cyfiawnhau cadw Cymru yn destun cyfyngiadau symud tra bod gweddill y Deyrnas Unedig yn agor?