Wel, mae hwnnw'n gwestiwn pwysig gan yr Aelod. Y rheswm pam fod y lefelau masnach mor isel yw oherwydd y patrwm masnachu o ran ein hallforion cig coch gyda'r Undeb Ewropeaidd, sy'n golygu bod 90 y cant o'n hallforion cig oen yn cyrraedd yr Undeb Ewropeaidd, er enghraifft, ac mae hynny o ganlyniad i ffermwyr yng Nghymru yn gwneud penderfyniad cwbl resymegol i allforio i un o'r marchnadoedd mwyaf yn y byd sydd ar garreg eu drws. Fel y dywedais, mae hwnnw'n benderfyniad economaidd cwbl resymegol. Byddwn wedi meddwl eu bod yn tybio yn ôl pob tebyg y byddai Llywodraeth y DU yn gwneud penderfyniadau economaidd cwbl resymegol hefyd, ac mae'n amlwg nad ydynt yn gwneud hynny yn y cyd-destun penodol hwn. Gwn y bydd hi'n ymuno â mi i resynu at sylwadau Liz Truss, er enghraifft, a oedd fel pe bai'n beirniadu ffermwyr Cymru am roi eu hwyau mewn un fasged. Os na chaiff buddiannau ffermwyr Cymru eu diogelu yng nghyd-destun y trafodaethau hyn, nid eu bai hwy fydd hynny; Llywodraeth y DU fydd ar fai.

Yng nghyd-destun cytundebau masnach â gwledydd eraill, rydym yn llwyr groesawu unrhyw gyfle i wella'r marchnadoedd sydd ar gael i ffermwyr Cymru. Nid oes amheuaeth am hynny. Byddwn yn cefnogi cynhyrchwyr bwyd, byddwn yn cefnogi allforwyr mewn unrhyw ffordd y gallwn, ac rydym eisoes yn gwneud hynny wrth gwrs. Ond realiti'r sefyllfa yw y bydd y cyfraniad y bydd y marchnadoedd hynny'n ei wneud i'r allforion gryn dipyn yn llai am resymau economaidd sylfaenol na'r lefel bresennol o allforion i'r UE. Nid yw hynny'n golygu na ddylem fynd ar drywydd y cyfleoedd hynny—dylem wneud hynny ac rydym yn gwneud hynny, ond credaf fod angen ymdeimlad o realiti ynglŷn â gallu'r cytundebau hynny i gymryd lle y tamaid lleiaf hyd yn oed o'r fasnach a fyddai'n cael ei cholli gyda'r Undeb Ewropeaidd.