Diolch, Weinidog. Un o'r datganiadau mwyaf arwyddocaol yn adroddiad blynyddol Estyn oedd bod bron bob arweinydd ysgol wedi rhoi blaenoriaeth i les eu staff a'u disgyblion yn hytrach na'u lles eu hunain. A deallaf yn iawn fod penaethiaid a staff sydd â chyfrifoldebau diogelu yn ysgwyddo baich trwm iawn mewn perthynas â lles disgyblion, yn enwedig y rhai nad ydynt eto wedi dychwelyd i'r ysgol yn dilyn y cyfyngiadau symud. Ac mewn rhai ffyrdd, mae ysgolion yn teimlo mai hwy yw'r pedwerydd gwasanaeth brys, oherwydd er bod ganddynt blant agored i niwed o'u blaenau neu ar flaen eu meddyliau, mae'r rhan fwyaf o'r gwasanaethau cymorth eraill y gall ysgolion droi atynt fel arfer yn dal i weithredu ar-lein ac o adref. Felly, mae athrawon yn gorfod ymdrin â sefyllfaoedd heriol iawn. Credaf fod hyn yn arbennig o wir am fyfyrwyr nad ydynt wedi dychwelyd i'r ysgol eto. Nid plant sy'n hunanynysu'n briodol yw'r rhain; plant yw'r rhain nad ydynt wedi dod i'r ysgol ac er gwaethaf ymdrechion gorau ysgolion, maent yn dal i fod yn absennol. A gwyddom—