Diolch. [Chwerthin.] Rwyf o ddifrif yn teimlo’n fwy fel dinesydd o Gymru oherwydd y ddarpariaeth gyffredinol honno, ond yr her sydd gan y Gweinidog yw gweithio dros yr ychydig fisoedd nesaf—ac mae’n gweithio’n galed gyda’r cwmnïau bysiau a chydag awdurdodau lleol—i ddefnyddio’r seibiant byr iawn hwn i ddod o hyd i ffordd ymlaen sy’n gynaliadwy. Nid wyf yn eiddigeddus o'i orchwyl yn hynny o beth.

Gadewch imi wneud un neu ddau o bwyntiau, gan inni gael ymyriad hir, gyda'ch disgresiwn chi, Lywydd. Yn y tymor hir, rhaid inni fwrw ymlaen â'r gwaith o wrthdroi’r dadreoleiddio trychinebus hwn, oherwydd wedyn, gallwn o leiaf gael y ddadl ddemocrataidd gyda'r bobl sydd â buddiant uniongyrchol wrth benderfynu ble mae gwasanaethau’n mynd. Yn y tymor hir, mae’n rhaid inni wneud hynny.

Yn y tymor hir, rhaid inni ddod o hyd i becyn ariannu mwy cynaliadwy hefyd. Ond wyddoch chi beth arall sydd angen i ni ei wneud? Defnyddio'r bysiau. Oherwydd dyna'r her fwyaf un, ac nid yn unig ar gyfer y cyhoedd, oherwydd os ydych yn mynnu gwasanaeth cyhoeddus a bysiau er mwyn i bobl dlawd eu defnyddio'n unig, bydd gennych wasanaeth gwael yn y pen draw. Mater i bob un ohonom—pob un ohonom, gan gynnwys fi fy hun gyda fy mhàs bws—yw mynd ar y bysiau hynny nawr a'u defnyddio, gan mai'r ffordd i dyfodol diogel iawn i fysiau—nid trenau'n unig, ond bysiau—yw os yw pob un ohonom yn mynd arnynt, neu fel arall, os na fyddwn yn eu defnyddio, byddwn yn eu colli.