Cwestiynau nawr gan lefarwyr y pleidiau i’r Ysgrifennydd Cabinet. Llefarydd Plaid Cymru, Rhun ap Iorwerth.

Diolch, Llywydd. Mae sawl achos wedi cael eu tynnu i’m sylw i o feddygon a hyfforddwyd yng Nghymru ac sydd eisiau gweithio yng Nghymru, ond, oherwydd eu bod nhw wedi gweithio dramor, neu wedi derbyn hyfforddiant pellach dramor, sy’n ei chael hi’n anodd iawn i gofrestru i weithio eto yng Nghymru. Yn un achos—mi wnes i ysgrifennu at eich rhagflaenydd ynglŷn a hi—mi wnaeth hi orfod mynd yn ôl i Seland Newydd ar ôl symud yn ôl i Gymru oherwydd y trafferthion yn cofrestru yn barhaol, a hynny’n golled mawr i’r NHS.

Mae’r unigolyn diweddaraf i gysylltu yn sôn am gannoedd o dudalennau i’w llenwi ac angen mewnbwn gan gyn-gyflogwyr, ond efo gwaith gweinyddol mor drwm ar hynny, mae rhai yn Awstralia, yn sicr, yn gwrthod cymryd rhan. Mae yna sôn am angen am ffurflen eirda gymhleth gan chwech o gyn-gyflogwyr. Rwy’n clywed am ddryswch ynglŷn â’r wybodaeth sydd ei hangen i gofrestru. Mae yna ofynion o ran ailhyfforddi, cyfnod pellach o oruchwylio, ac yn y blaen. Ac mae Cymru yn cael ei gweld fel gwlad sydd ddim yn gallu rhoi sicrwydd ynglŷn â lle fyddai rhywun yn cael gweithio.

Beth sy’n cael ei wneud erbyn hyn i hwyluso’r broses o ailgofrestru meddygon yng Nghymru, er mwyn i ni allu denu meddygon Cymreig yn ôl, neu feddygon eraill o dramor, o ran hynny?

Credaf ei fod yn bwynt pwysig o ran ein gallu i recriwtio a chadw meddygon o bob rhan o’r byd, gan gynnwys y rhai a allai fod wedi cael eu hyfforddi yng Nghymru neu’r DU yn ehangach ac sy’n awyddus i ddod i fyw, i hyfforddi ac i weithio yng Nghymru yn y dyfodol. Mae cydbwysedd yma o ran y sicrwydd y dylem fod eisiau ei gael yn briodol o ran cymhwysedd proffesiynol meddyg a’u hanes blaenorol lle maent yn gweithio ar hyn o bryd neu lle buont yn gweithio ddiwethaf. Ac mewn gwirionedd, mae’n ymwneud â sicrhau ei bod mor hawdd â phosibl i groesawu unigolion tra hyfforddedig i ddod i ddarparu gwasanaeth sydd ei angen arnom yn y wlad hon.

Dyna pam, fel rhan o’r ymgyrch ‘Hyfforddi/ Gweithio/ Byw’, fod hyn yn rhan o’r cynnig, i geisio gwneud hyn yn haws. Dyna pam fod gennym un pwynt cyswllt wedi’i greu i geisio sicrhau bod y broses yn haws i’r unigolyn hwnnw, neu’r grŵp hwnnw o bobl—yn aml, daw partneriaid gyda meddygon. Felly, y diben yw deall beth rydym yn ei wneud i sicrhau ei bod yn haws iddynt ddod yma i weithio, yn ogystal ag i fyw yma hefyd.

Felly, mae hynny’n rhan o’r gwaith rydym yn ei wneud. Mae gennyf ddiddordeb bob amser mewn enghreifftiau penodol lle nad yw’n ymddangos bod hynny wedi bod yn wir. Felly, byddwn yn fwy na pharod i edrych ar fanylion y mater a godwch, er mwyn deall sut y mae hynny’n cyd-fynd â’r hyn rydym yn ei wneud ar hyn o bryd. Ac os nad yw’n bodloni ein disgwyliadau ein hunain o ran sut rydym yn ei wneud yn haws, byddwn yn rhoi sicrwydd priodol ynglŷn â’r hyn y gallwn ei wneud mewn gwirionedd i wella’r hyn a wnawn ar hyn o bryd. Nid oes pwynt esgus bod popeth yn berffaith—anaml iawn y mae hynny’n wir—ond rwyf bob amser yn awyddus i ddysgu o’r hyn sy’n digwydd ar hyn o bryd.

Ac yn sicr, mi wnaf i gysylltu efo chi, yn y ffordd y gwnes i gysylltu â’ch rhagflaenydd, a wnaeth hefyd ddweud geiriau mor gynnes ag yr ydych chi wedi eu dweud. Ond, yn anffodus, mae’n amlwg bod yna broblem o’n blaenau ni o hyd.

Mi symudaf at yr her o ddenu meddygon o Loegr. Mae meddygon sydd wedi eu cofrestru yn Lloegr yn methu â gweithio yng Nghymru nes eu bod nhw wedi cael eu cofrestru, fel rydych chi’n ei wybod, ar y rhestr perfformwyr Cymreig. Mae yna restr gyffelyb yn Lloegr. Mae’r BMA yn nodi bod anhawster trosglwyddo gwybodaeth rhwng y ddwy restr, a chymhlethdod cofrestru ar y rhestr Gymreig yn ei gwneud hi’n anodd iawn i ddenu ‘locums’ yma, yn benodol. Ac, yn 2015, mi wnaeth y BMA argymell bod angen i Lywodraeth Cymru a’r Deyrnas Unedig weithio efo’i gilydd i wella’r symudedd gwybodaeth yma rhwng y ddwy restr. Pa gamau y mae’r Gweinidog wedi eu cymryd ers hynny i’w gwneud hi’n haws i gofrestru meddygon o Loegr i weithio yng Nghymru, rhywbeth sy’n hanfodol, wrth gwrs, i gyd-fynd ag unrhyw ymgyrch recriwtio?

Wel, mae’r rhestr cyflawnwyr unigol yn fater sydd wedi peri cryn rwystredigaeth i bobl yn y gwasanaeth iechyd gwladol yng Nghymru, ac yn y Llywodraeth hefyd, gan ein bod wedi gwneud popeth y gallem ei wneud ac y dylem ei wneud i’w gwneud yn haws i bobl gofrestru yng Nghymru. Yr her yw parodrwydd yr Adran Iechyd a GIG Lloegr i wneud yr un peth ar sail gyfatebol. Felly, mewn gwirionedd, rydym yn ei gwneud yn haws i’n meddygon ymarfer dros y ffin—mae’n ymwneud mewn gwirionedd â’u gallu i wneud yr un peth gyda ni.

A dyna’r her onest. Bydd yna adegau pan fyddaf yn sefyll ac yn dweud, ‘Nid yw hyn yn berffaith, gwn fod angen i ni wella’. Mae hwn yn sicr yn faes lle mae’r her yn ymwneud â GIG Lloegr a’r Adran Iechyd yn chwarae eu rhan. Pan fyddwch yn siarad am ei gwneud yn haws i feddygon ddod yma, rhan o’r hyn sy’n ei gwneud yn haws ac yn well i feddygon ddod yma yw bod yna gydnabyddiaeth go iawn yn y proffesiwn o natur y sgwrs rydym yn ei chael ynglŷn â’r math o berthynas rydym am ei chael gyda meddygon, boed hynny mewn gofal sylfaenol neu mewn gofal eilaidd. Ac mewn gwirionedd, creu’r diwylliant hwnnw, yn fwy na chymhellion mewn nifer o ffyrdd, sy’n denu meddygon i Gymru, ac rydym am iddynt aros yma. Ond yn sicr, mae’r rhestr cyflawnwyr yn broblem, ac mae’n rhywbeth rydym yn dal i geisio perswadio’r Adran Iechyd a GIG Lloegr i weithredu yn ei chylch, er mwyn helpu pawb ohonom i recriwtio a chadw meddygon o fewn systemau Cymru a Lloegr.

Rwy’n sicr yn croesawu unrhyw arwyddion—ac mae yna arwyddion positif—o welliant yn nifer y rhai sy’n dewis dod i weithio yng Nghymru, a chynnydd yn y nifer sy’n dewis hyfforddi i fod yn feddygon teulu. Ac mae cynnig cymhelliad ariannol yn gallu chwarae rhan yn hynny o beth. Ond mae datblygu arbenigedd, a chael cefnogaeth i ddatblygu’r arbenigedd yna, hefyd yn rhywbeth sydd yn apelio at feddygon ifanc. Ac o wybod bod ei’n hardaloedd gwledig ni yn wynebu her wirioneddol o ran recriwtio, a ydy’r Gweinidog yn cytuno efo fi bod sgôp gwirioneddol i ddefnyddio ysgol feddygol newydd ym Mangor fel canolfan i ddatblygu arbenigedd, a allai fod yn arbenigedd byd-eang mewn meddygaeth wledig yn benodol, a hynny yn y sector gofal cynradd ac eilaidd hefyd, ac y dylai hynny fel nod fod yn hwb i symud yn gyflym tuag at sefydlu addysg feddygol ym Mangor?

Diolch am eich cwestiwn dilynol. Rwyf wedi bod yn glir ac yn gyson mewn perthynas ag ysgol feddygol yng ngogledd Cymru. Rwy’n aros am y cyngor terfynol, a phan gaf y cyngor hwnnw, byddaf yn gwneud penderfyniad. Bydd angen i mi gael sgwrs hefyd gyda fy nghyd-Aelod yn y Cabinet, Ysgrifennydd y Cabinet dros Addysg, gan nad yw’r gyllideb mewn un maes penodol o’r Llywodraeth; mae wedi’i gwasgaru ar draws y wasgfa ar gyllidebau’r ddau ohonom—boed hynny’n ysgol feddygol newydd, neu gynyddu nifer y meddygon rydym am eu hyfforddi a’u recriwtio yma yng Nghymru. Felly, mae gonestrwydd a chysondeb, rwy’n meddwl, yn y cwestiynau rydych chi a chyd-Aelodau eraill wedi eu gofyn unwaith eto, ac nid yw’r ffaith eich bod yn gofyn y cwestiwn yn peri unrhyw anhawster i mi.

Pan fyddaf yn derbyn y cyngor, byddaf yn glir ynglŷn â beth yw’r cyngor hwnnw, byddaf yn glir ynglŷn â beth yw ymateb y Llywodraeth a’r hyn rydym yn bwriadu’i wneud wedyn. Ond rwy’n cydnabod bod yno ddyhead clir i fwy o bobl ymgymryd â’u hyfforddiant meddygol mewn gwahanol rannau o Gymru. Ac wrth gwrs, nid mater i ogledd Cymru yn unig yw’r Gymru wledig. Mae pwyntiau a chwestiynau eraill hefyd ynglŷn â sut rydym yn cadw pobl sy’n awyddus i hyfforddi i fod yn feddygon yng Nghymru—boed yng ngorllewin Cymru neu ogledd Cymru—ond hefyd ynglŷn â sut rydym yn denu pobl yn ôl i mewn i’r system. Os ydych yn 18 neu’n 19 oed ac yn byw ar Ynys Môn, efallai eich bod yn awyddus i fynd i Lundain neu Lerpwl neu rywle arall i gwblhau eich hyfforddiant. Ond mae angen inni fod yn well am gael pobl i ddod yn ôl i mewn i’n system. Felly, mae’n ymwneud â mwy nag un peth, ac nid wyf am geisio esgus mai ysgol feddygol yw’r unig ateb neu’r ateb i ddatrys rhai o’r heriau hynny. Rydym yn gweld gwaith ar hyn yn barod, er enghraifft yn y rhaglen gwricwlwm sy’n cael ei datblygu gan Brifysgol Caerdydd, lle maent yn cydnabod bod mwy y gallent ei wneud ynglŷn ag arbenigedd meddygaeth wledig a fydd yn ddeniadol i rai pobl sydd am fod yn feddygon ar hyn o bryd ac yn y dyfodol. Mae llawer o waith gwahanol yn mynd rhagddo, a phan ddaw’r cyngor ac ymateb gennyf, byddaf yn eistedd ac yn cytuno ac yn trafod hynny gyda fy nghyd-Aelod Kirsty Williams. Bydd angen i ni ystyried hyn oll wrth nodi beth fydd yr ymateb.

Llefarydd y Ceidwadwyr, Angela Burns.

Diolch, Llywydd. Wrth gwrs, Ysgrifennydd y Cabinet, un o’r ffyrdd y gallwn ddenu mwy o bobl i faes meddygaeth yw drwy sicrhau bod pobl yn cael cyfle i gael cydbwysedd bywyd a gwaith da, ac rwy’n eithaf sicr y byddwch yn cytuno â mi am bwysigrwydd sicrhau cydbwysedd bywyd a gwaith da i holl weithwyr y GIG—swydd anodd iawn ar y gorau. Mae’r ymrwymiad diweddar i ddenu mwy o feddygon teulu i Gymru wedi bod yn llwyddiannus, ac rwy’n rhoi clod i chi am hynny, a’ch Llywodraeth. Ond rydym yn dal i gael trafferth i—[Torri ar draws.] Ie, byddwn i’n gwneud nodyn ohono hefyd. Nid yw’n digwydd yn aml, ond byddaf yn rhoi clod pan fo’n ddyledus. Ond rydym yn dal i gael trafferth i ddenu meddygon. Gall y llwybr o fod yn fyfyriwr israddedig i fod yn feddyg ymgynghorol gymryd dros 15 mlynedd, a chydag ymrwymiad amser o’r fath, yn enwedig pan fyddwch yn dechrau arni mor ifanc, mae gyrfa unigolyn a’u hanghenion yn newid. Efallai y byddant yn cyfarfod â pherson eu breuddwydion, yn priodi, yn cael plant—y cwbl. Mae’n ymrwymiad mawr i fynd ati i gynllunio eich bywyd yn y dyfodol yn 18 oed. Pa gynlluniau sydd gennych i sicrhau bod llwybrau arweinyddiaeth a rheolaeth ar agor yn ystod y 15 mlynedd, a bod cyfleoedd am gyfnodau sabothol neu iddynt wneud gwaith ymchwil tra byddant yn dal i fod ar y cwrs hyfforddi gwerthfawr hwnnw? Rwy’n credu y byddai hynny’n helpu i wella cynnig a allai fod gennym yma yng Nghymru i ddenu mwy o bobl atom nag i rannau eraill o’r DU.

Rwy’n credu bod hwnnw’n bwynt teg i’w nodi. Mae’n sicr yn rhan o’r hyn a drafodwyd gennym yn y cyfnod a oedd yn arwain at yr ymgyrch recriwtio, ac yn yr un modd, yr hyn y mae llawer o’n meddygon iau yn awyddus iawn i’w werthu’n gadarnhaol am Gymru. Yn ffair yrfaoedd BMJ, lle y lansiwyd yr ymgyrch ‘Hyfforddi/ Gweithio/ Byw’ ar gyfer meddygon yr hydref diwethaf, yr hyn a oedd yn galonogol iawn oedd, nid yn unig y bobl sy’n rhan o’r proffesiwn yng Nghymru eisoes ar lefel uwch sy’n ymwneud â hyrwyddo’r cyfleoedd i weithio yng Nghymru, ond y meddygon iau a fynychodd, a oedd wedi cytuno i ddod ac i fod yn rhan o’n sgwrs gyda chymheiriaid yn y digwyddiad penodol hwnnw ac a ddaeth yn ôl ar ôl eu hamser penodedig a threulio mwy o amser yn ei wneud am eu bod yn credu bod yna gynnig cadarnhaol iawn yma yng Nghymru. Mae’n ymwneud â’r gymysgedd honno o ddealltwriaeth—ynglŷn â’r cydbwysedd a’r gwahanol gyfleoedd. Gallwch fod yn feddyg sydd eisiau gweithio mewn lleoliad trefol a gallwch weithio yng nghanol dinas fel Caerdydd, neu gallwch weithio yn Sir Benfro a Gwynedd gydag agwedd wahanol iawn. Mae’n ymwneud â gwerthu pob un o’r gwahanol gyfleoedd hynny. Dyna pam rwy’n siarad am hyfforddi, gweithio a byw yng Nghymru. Nid ymwneud ag un o’r pethau hynny’n unig y mae—mae’n amrediad o wahanol elfennau.

Mae angen cydnabod hefyd na fydd gyrfaoedd pobl yn golygu cael un swydd ac aros yn y swydd honno drwy gydol eu gyrfa. Mae pobl eisoes yn symud o gwmpas ac mae hynny’n fwy tebygol o fod yn wir yn y dyfodol. Felly, mae yna bwynt ynglŷn â chael cyffredinolwyr yn rhan o bwy y mae angen i ni eu denu a’u cadw yma yng Nghymru, ond hefyd i feddwl am y llwybr gyrfa cyfan sydd ganddynt a sut y gallwn ei gwneud yn haws i symud mewn gwahanol rannau o’u gyrfa, oherwydd dyna sydd angen i ni ei wneud yn llwyddiannus yn y dyfodol. Mae honno, wrth gwrs, yn her gyffredin ar draws systemau’r DU. Rydym yn wynebu llawer o heriau tebyg a gallwn bob amser ddysgu o’r hyn a wneir yn llwyddiannus neu’n aflwyddiannus mewn rhannau eraill o’r DU. Rwy’n awyddus i ni gael ymagwedd agored i’r sgwrs honno yn y dyfodol.

Mae hynny’n newyddion gwych. Mae’r meddygon wedi bod yn dweud hyn ac mae’r israddedigion wedi bod yn dweud hyn ers nifer o flynyddoedd bellach. Felly, rwy’n gobeithio’n wir, y tro hwn, eu bod yn cael eu clywed a bod y camau hynny’n cael eu cymryd. Soniasoch, wrth gwrs, fod meddygon yn hoffi symud o gwmpas. Deallaf ei bod yn anodd iawn olrhain meddygon sydd eisiau cymryd seibiant neu sydd eisiau gadael eu hyfforddiant ac sy’n penderfynu gwneud gwaith locwm am rai blynyddoedd, efallai, ar ôl eu hyfforddiant meddygol craidd. Credaf y byddai’r ffigurau hyn yn ddefnyddiol i weld pa lwybr y mae’r unigolion hynny’n ei ddilyn, boed yn y wlad hon neu dramor neu os ydynt wedi penderfynu camu’n ôl mewn gwirionedd o feddygaeth rheng flaen am na allant gael y cydbwysedd bywyd a gwaith sydd ei angen arnynt. Rwyf wedi ceisio ymchwilio sut y gallwn olrhain unigolion sy’n dechrau hyfforddi yma yng Nghymru. Un ffordd o wneud hyn fyddai i bob meddyg gadw eu rhif hyfforddi cenedlaethol drwy gydol eu gyrfa. Rwy’n deall bod yn rhaid iddynt ildio’r rhif hyfforddiant cenedlaethol hwnnw os ydynt yn gadael eu hyfforddiant. Tybed a allech gyflwyno’r syniad hwn i Ddeoniaeth Cymru, gan mai’r hyn sydd ei angen arnom yw data. Mae angen i ni wybod pwy sydd wedi ymuno â ni, pam nad ydynt yn dymuno aros a lle maent wedi mynd, oherwydd yn y ffordd honno gallwn ddysgu rhagor eto am yr hyn sydd angen i ni ei wneud i sicrhau bod gennym y cynnig cywir yn ein GIG.

Rwy’n credu bod hwnnw’n bwynt diddorol i’w wneud ac mae’n un y byddaf yn sicr yn ei drafod gyda swyddogion, nid yn unig yn y ddeoniaeth, ond wrth i ni greu Addysg Iechyd Cymru, wrth gwrs, a deall pa ffurf fydd i hwnnw. Rwy’n credu fy mod wedi dweud y byddaf yn rhoi’r wybodaeth ddiweddaraf i’r Aelodau am gynnydd hwnnw a chreu corff cysgodol i arwain at ei roi ar waith yn y dyfodol. Mae’r rhain yn bynciau rydym yn sôn amdanynt yn rheolaidd gyda Chymdeithas Feddygol Prydain a rhanddeiliaid eraill hefyd.

Rwy’n cyfarfod â hwy yr wythnos hon, mewn gwirionedd. Cyfarfûm â’u cynrychiolydd o’r pwyllgor meddygon iau fel rhan o’r sgwrs honno ynglŷn â beth yw’r safbwyntiau presennol a’r heriau sydd ynghlwm wrth y gwahanol gontractau yn Lloegr, a theimladau meddygon iau yn Lloegr a sut y mae hynny’n effeithio ar bobl yng Nghymru a beth y mae hynny’n ei olygu ar gyfer dewisiadau rydym am eu gwneud yma, nid yn unig o safbwynt y contract, ond o ran y gwahanol gynigion sydd gennym ynglŷn â gweithio yma hefyd. Oherwydd ni fydd y gwahanol batrymau gwaith hynny’n ymwneud yn unig â phobl yn mynd i mewn ac allan o feddygaeth; bydd hefyd yn ymwneud â’r ffaith fod pobl eisiau cydbwysedd bywyd a gwaith gwahanol, fel roeddech yn ei ddweud wrth agor—nid menywod yn unig, ond bydd llawer o ddynion eisiau cydbwysedd bywyd a gwaith gwahanol mewn gwirionedd. Mae yna agwedd wahanol iawn, ac rwy’n credu ei bod yn un i’w chroesawu’n fawr, tuag at yr hyn y mae’n ei olygu i fod yn rhiant, ac mae hynny’n golygu y bydd pobl eisiau gweithio oriau gwahanol a cheisio cael pethau eraill y tu allan i’w bywydau gwaith. Nid yw’r ffordd roedd pobl yn hyfforddi yn y gorffennol yn rhywbeth rydym am ei ail-greu lle roedd pobl yn gweithio oriau gwallgof yn rhan o’r hyn a wnaent.

Mae hynny’n golygu bod yn rhaid i ni feddwl mwy am yr adnoddau ariannol sydd gennym a sut rydym yn defnyddio adnoddau dynol y meddygon rydym yn eu cael drwy hyfforddiant ac yna sut rydym yn gwneud ein gorau i’w cadw. Felly, mae gennyf ddiddordeb i weld sut y gallem olrhain y dewisiadau a wnânt a’r adborth y maent yn ei roi i ni yn ddefnyddiol ac mae hynny’n rhan o’r hyn y gallwn ei wneud gyda’r ymgyrch bresennol yn ogystal. Rwy’n hapus i wneud yn siŵr ein bod yn rhannu mwy o wybodaeth gydag Aelodau’r Cynulliad wrth i ni gyflwyno hynny i’r ymgyrch hefyd ynglŷn â lefel y bwriad gwirioneddol rydym yn ei gael yn ôl gan y bobl a benderfynodd naill ai i beidio â dod i Gymru—oherwydd mae hynny’n bwysig hefyd—yn ogystal â’r rhai sy’n penderfynu dod yma hefyd. Ond byddaf yn sicr yn mynd ar drywydd y syniad penodol ynglŷn ag a allai’r rhif hyfforddi cenedlaethol fod yn rhywbeth defnyddiol yn rhan o hynny.

Rwy’n gwybod y byddwch yn dechrau’r ymgyrch recriwtio nyrsys hefyd. Rwy’n credu mai’r peth yw na allwn wneud hyn mewn trefn linol—mae’n rhaid i ni eu gwneud i gyd ar yr un pryd gan fod gennym fylchau enfawr yn y GIG drwyddo draw. Mae ystadegau diweddar yn glir iawn nad ydym ond yn llenwi 49 y cant o’r lleoliadau ar gyfer hyfforddiant meddygol craidd. Rydym yn mynd yn brin o feddygon yn ein GIG ac maent yn mynd i wneud gwaith locwm neu’n gadael, neu’n syml heb fod gennym. Felly, mae hynny’n golygu bod gennym gyfradd swyddi gwag o 51 y cant. Hoffwn i chi ystyried mynd i’r afael â sut y gallem wneud iawn am y diffyg hwnnw. Oherwydd, wrth gwrs, yn rownd 2, pan fyddwn efallai’n llenwi rhai o’r rheini, yn gyntaf, ni chawn y 51 y cant i gyd, gan y byddem wedi’u cael y tro cyntaf, ac wrth gwrs, yn ail, rydym yn cael pobl nad yw Cymru yn ddewis cyntaf iddynt, sy’n golygu y gallant fod yn llai tebygol o aros yma yn y tymor hir.

A dweud y gwir, rydym yn cael pobl nad ydynt, o bosibl, wedi perfformio’n ddigon da y tro cyntaf. Felly, rydym yn cael pobl nad ydynt ar frig eu cohort, ac rydym yn awyddus i gael gafael ar y rhai rhagorol i gyd yn gyntaf os gallwn. Felly, Ysgrifennydd y Cabinet, roeddwn yn meddwl tybed a allwch ddweud wrthym pa drafodaethau rydych yn eu cael gyda sefydliadau fel yr ymddiriedolaeth ysbytai a Choleg Brenhinol y Meddygon, er mwyn cynyddu nifer y meddygon y gallwn eu recriwtio i GIG Cymru ar yr ymgais cyntaf a phwysig hwnnw—mae 51 y cant yn ddiffyg mawr iawn.

Rwy’n cydnabod bod hyfforddiant meddygol craidd yn bryder gwirioneddol. Nid yw’r ffaith ei fod yn bryder gwirioneddol mewn rhannau eraill o’r DU yn golygu nad oes gennym broblem yma, oherwydd mae gennym broblem, ac mae’n her wirioneddol i ni ei hystyried. Ac mewn gwirionedd, mae’n rhan o’r sgyrsiau a gawsom. Cefais sgwrs adeiladol iawn gyda Choleg Brenhinol y Meddygon, yn ogystal â phartneriaid a rhanddeiliaid eraill. Rhan o’r sgwrs onest ac aeddfed sy’n rhaid i ni ei chael, o ystyried ein bod i gyd yn gwybod bod hon yn broblem fawr, yw sut y byddem yn edrych ar yr hyn y gallwn ei wneud yn gadarnhaol, o ystyried ein bod yn gwybod bod y prinder hwnnw’n bodoli mewn rhannau eraill o’r DU hefyd?

Mae rhywfaint o hynny, os hoffech, yn ymwneud â’r gystadleuaeth rhwng gwahanol rannau o’r DU i geisio recriwtio a chadw’r un bobl. Un o bryderon Coleg Brenhinol y Meddygon yw bod y modd y siaredir am y gwasanaeth iechyd yn aml yn ei gwneud yn yrfa lai deniadol i bobl eraill a allai fod wedi bod eisiau dilyn gyrfa mewn meddygaeth fel arall. Mae yna wahanol bethau y mae angen i ni edrych arnynt a’u gwneud.

Felly, nid wyf am esgus bod gennyf un ateb rwyf wedi’i guddio yn rhywle yn fy mhoced i’w ddatgelu ac i ddatrys y broblem gyfan—ni fyddai honno’n ffordd glyfar iawn o fynd i’r afael â hyn. Ni fyddwn yn gallu esgus y bydd popeth yn iawn o fewn chwe mis, ond fe allaf ddweud fy mod yn credu bod gennym y partneriaid cywir yn cael y sgyrsiau gyda ni, gyda swyddogion yma yn y Llywodraeth, gyda byrddau iechyd, ac fel y dywedais yn gynharach, yn arwain at greu Addysg Iechyd Cymru i gael sgwrs fwy cydgysylltiedig a deallus ynglŷn â phwy rydym eu heisiau a sut i’w cael. Ac rwy’n credu mai’r ffordd rydym yn eu cael yw’r rhan fwyaf heriol, yn hytrach na cheisio deall, o ran y gweithlu, pwy fyddai’n hoffi gweithio yn y gwasanaeth yn ddelfrydol.

Llefarydd UKIP, Caroline Jones.

Diolch, Llywydd. Ysgrifennydd y Cabinet, rydym i gyd yn gwybod bod canfod canser yn gynnar yn hanfodol i oroesiad claf, a dyna pam fod y rhaglenni sgrinio mor bwysig. Os ceir diagnosis o ganser y coluddyn ar gam cynharach, bydd mwy na naw o bob 10 o bobl yn cael eu trin yn llwyddiannus. Dylai sgrinio leihau nifer y bobl sy’n marw o’r clefyd, sy’n lladd tua 1,000 o bobl yng Nghymru bob blwyddyn. Mae llawer o bobl yn teimlo bod y prawf presennol yn rhy gymhleth, a dyna pam rwy’n eich llongyfarch am gyflwyno prawf imiwnogemegol ysgarthol sy’n symlach ac yn fwy cywir. Ysgrifennydd y Cabinet, a allwch roi’r wybodaeth ddiweddaraf i ni ynglŷn â sut y mae’r broses o gyflwyno’r prawf newydd yn dod yn ei blaen os gwelwch yn dda?

Diolch am y cwestiynau. Rwy’n credu bod dau bwynt cyffredinol y byddwn yn eu gwneud. Y cyntaf yw fy mod yn credu ei bod yn rhy gynnar i siarad am y broses o gyflwyno, ond rydym yn disgwyl gallu darparu gwybodaeth drwy gydol eleni ynglŷn â chyflwyno’r prawf newydd sy’n symlach ac yn haws i’w wneud. Mae wedi bod yn rhan o’r her yn y gorffennol o ran cyfraddau canser y coluddyn, oherwydd yn gyffredinol, roedd yn brawf anodd ac annymunol i’r unigolyn ei wneud. Felly, cafwyd llawer o bobl yn ymatal ac yn gwrthod cydymffurfio, a’r ffaith mewn gwirionedd nad oedd pobl yn malio digon ynglŷn â chanfod cyflwr a allai fod yn angheuol yn gynt. Felly, roeddem yn gwybod bod yna rywbeth ynglŷn â gwella cyfraddau profi, a dylai’r prawf newydd ein helpu i wneud hynny. Bydd fy nghyd-Aelod, y Gweinidog, yn arwain y gwaith o ddarparu’r wybodaeth honno gyda’i chyfrifoldeb dros y rhaglen sgrinio.

Yr ail bwynt y byddwn yn ei wneud, pan fyddwn yn sôn am gynnal profion yn gynt, yw bod yna bob amser her a galw am gynnal mwy o brofion a mwy o raglenni sgrinio a goruchwylio, ac mae hyn yn anodd iawn, oherwydd, fel rhannau eraill o’r DU, rydym yn dilyn y cyngor arbenigol sydd gennym ynglŷn â’r man priodol a’r grŵp priodol o bobl i’w profi er mwyn arbed y nifer fwyaf o fywydau. Oherwydd mae niwed posibl yn cael ei wneud yn y rhaglenni profi yn ogystal, ac rydym yn gwneud penderfyniadau ynglŷn â’n defnydd o adnoddau. Nawr, mae hynny’n anodd bob amser, oherwydd, fel y bydd pobl yn y Siambr hon yn gwybod, gyda marwolaeth Sam Gould yn ddiweddar ag yntau’n ddyn ifanc, dyna rywun a oedd yn iau na’n rhaglen safonol ar gyfer profi canser y coluddyn. Mae hynny oherwydd ein bod yn gweithredu ar y cyngor rydym yn ei gael ynglŷn â sut i gael y canlyniadau gorau ar gyfer y cyhoedd a’r gwasanaeth iechyd a sut rydym yn achub y nifer fwyaf o fywydau.

Felly, er fy mod yn deall y bydd yr Aelodau’n aml eisiau dweud, ‘Ehangwch y rhaglen sgrinio; profwch fwy o bobl’, yn aml, nid yw mor syml â hynny, a byddwn yn gofyn i bobl feddwl a cheisio ymgysylltu â ni ar lefel ble mae’r dystiolaeth yn mynd â ni a pham ei bod yno, ac a ydym eisiau cynnal ymgyrch o’r fath mewn gwirionedd, y math o waith y mae’r ymgyrch sy’n gysylltiedig â’r rhaglen brofi wedi’i arwain gan dystiolaeth, neu wedi’i harwain gan y sawl a fydd â’r llais uchaf ynglŷn â’r hyn y maent yn ceisio ei newid. Nid yw hwn yn ddewis hawdd i neb ei wneud, ac rwy’n credu y byddai unrhyw un yn fy sefyllfa yn awr neu yn sefyllfa Rebecca Evans yn dal i orfod cael eu harwain gan y dystiolaeth ynglŷn â’r peth iawn i’w wneud ar gyfer y gwasanaeth a’r cyhoedd.

Diolch i chi am yr ateb hwnnw, Ysgrifennydd y Cabinet. Mae Cymru wedi penderfynu gosod trothwy sensitifrwydd llawer uwch ar gyfer y prawf sgrinio imiwnogemegol ysgarthol. Er ei fod yn is na’r lefel a osodwyd yn Lloegr, mae’n ddwywaith y lefel a osodwyd yn yr Alban, ac wyth gwaith yn uwch na’r trothwy a osodwyd mewn mannau eraill yn Ewrop. Mae Ymchwil Canser y DU yn datgan mai’r rheswm dros y trothwy llawer uwch yw’r diffyg capasiti endosgopi yma yng Nghymru. Yn rheolaidd, mae oddeutu 1,000 o gleifion yn aros mwy nag wyth wythnos am golonosgopi yng Nghymru. Os ydym am fanteisio i’r eithaf ar y prawf imiwnogemegol ysgarthol, mae’n rhaid i ni gynyddu capasiti endosgopi. Ysgrifennydd y Cabinet, pa gamau rydych yn eu cymryd i gynyddu capasiti ac a wnewch chi ystyried gostwng y trothwy sgrinio imiwnogemegol ysgarthol pan fydd gennym ddigon o gapasiti colonosgopi?

Rwy’n hapus i ymdrin â dwy ran y cwestiwn hwnnw. Yn sicr nid wyf yn ymwybodol ein bod yn gosod y trothwy yn y prawf ar ddim heblaw’r sylfaen dystiolaeth ynglŷn â’r peth iawn i’w wneud ar gyfer cleifion. Os yw hi eisiau ysgrifennu ataf gyda materion penodol sydd wedi’u codi gan Ymchwil Canser er mwyn i mi neu’r Gweinidog ymateb, byddem yn falch o wneud hynny. O ran capasiti endosgopi, gwyddom ein bod yn wynebu her benodol yn ardal de-ddwyrain Cymru, ac rydym wedi gwneud cynnydd sylweddol mewn gwirionedd yn lleihau amseroedd aros a gwella capasiti, ond gan wella ansawdd ar yr un pryd yn ogystal, yng ngorllewin Cymru, yng nghanolbarth Cymru ac yng ngogledd Cymru hefyd. Ein her yw de-ddwyrain Cymru, lle mae’r rhan fwyaf o’r amseroedd aros hir i’w gweld, yn ardaloedd byrddau iechyd Caerdydd a’r Fro, Cwm Taf ac Aneurin Bevan. Ac er eu bod wedi gwneud cynnydd gwirioneddol sylweddol dros y flwyddyn ddiwethaf, mae llawer mwy i’w wneud dros y flwyddyn hon, ac rwy’n disgwyl iddynt wneud gwahaniaeth gwirioneddol a sylweddol unwaith eto i’r ôl-groniad sydd ganddynt, fel y gallwn gael system lawer mwy cynaliadwy lle mae pobl yn cael eu gweld o fewn eu hamseroedd targed.

Diolch i chi, Ysgrifennydd y Cabinet. Mae sgrinio canser y coluddyn yn cael ei gynnig i bobl rhwng 60 a 74 oed. Mae’r Alban wedi penderfynu sgrinio pobl rhwng 50 a 74 oed. Fodd bynnag, mae canser y coluddyn yn gallu taro pobl o bob oed. Ychydig wythnosau yn ôl, yn anffodus, collasom gydweithiwr i ganser y coluddyn, ac yntau ond yn 33 oed. Ysgrifennydd y Cabinet, a oes gan eich Llywodraeth unrhyw gynlluniau i gynnig sgrinio imiwnogemegol ysgarthol rheolaidd i rai yr ystyrir bod eu risg o ddatblygu canser y coluddyn yn uwch, beth bynnag fo’u hoed, ac i gyflwyno sgrinio i bobl dros 50 oed fel y maent yn ei wneud yn yr Alban?

Fel y dywedais yn ail ran fy ateb cyntaf, rwy’n credu, mae’n rhaid i ni gael ein harwain gan y dystiolaeth, ac os ceir tystiolaeth sy’n dangos mai newid y terfyn oedran yw’r peth iawn i’w wneud, yna gallwch ddisgwyl y bydd y Llywodraeth yn gwneud hynny. Ond nid wyf yn credu y gallwn osod terfyn mympwyol ar oedran wedi’i yrru gan ymgyrch os nad yw wedi’i gefnogi gan dystiolaeth. Ac mae hynny’n anodd iawn, oherwydd rwy’n deall yr emosiwn a’r effaith ddealladwy ar bobl nad ydynt wedi’u cynnwys yn y rhaglen sgrinio ond sydd, serch hynny, yn dioddef o gyflyrrau gan gynnwys canser. Ond nid wyf yn credu bod unrhyw Lywodraeth gyfrifol yn gallu dweud y bydd yn gwneud dewis ynglŷn â chynnal rhaglen sgrinio genedlaethol y tu allan i’r terfynau a heb ystyriaeth briodol i’r dystiolaeth sy’n bodoli ar beth i’w wneud â’r hyn rydym yn cydnabod eu bod yn adnoddau cyfyngedig yn y gwasanaeth iechyd, a’r niwed go iawn y gellid ei wneud drwy sgrinio rhai nad ydynt ei angen, yn ogystal â’r budd gwirioneddol sydd i’w gael o raglen sgrinio o ansawdd uchel, gydag adnoddau priodol, ar draws y wlad.